In 2013 won de Haarlemse singer-songwriter Michael Prins de tweede editie van ‘De Beste Singer-Songwriter van Nederland’. Het was sowieso een vruchtbare editie die tevens de briljante Maaike Ouboter en de getalenteerde Judy Blank voortbracht. Nog in datzelfde jaar bracht Prins zijn debuut Rivertown Fairytales uit, meteen al een dubbelalbum met ingetogen liedjes. Op de opvolger A Dreamer’s Dream Is Forever To Be Yours wordt er wat meer uitgepakt. De arrangementen zijn grootser en de strijkers en blazers geven de liedjes een wat voller geluid. Dat Michael Prins de titel van beste singer-songwriter in de wacht sleepte kan ik me na beluistering goed voorstellen. Het album, dat je kort gezegd een ode aan de liefde zou kunnen noemen, bevat elf zeer sterke liefdesliedjes. Hij weet de juiste snaar te raken in de wat kalere songs zoals het door piano gedomineerde opener “I Could Love You”, het melodieuze “Lost In Your Love” en het verstilde “The Watchman”. Ook de wat meer orkestrale songs passen hem goed. “Fear Not” is een geslaagd duet met Carice van Houten en “I Wish I Was In Love” is een melancholiek liedje. Prijsnummer is “These Waters” wat gewoon een prachtig mooi melodieus liedje is. Het is daarom jammer dat er toch iets aan Michael Prins is wat ik een beetje irritant vind. Er hangt een aura van de gekwelde singer-songwriter om hem heen. Hij heeft de neiging dat gekwelde iets te veel aan te zetten, ook in sommige liedjes zoals in titelsong “A Dreamer’s Dream Is Forever To Be Yours” wat mij net een beetje te veel over the top gaat en verzuipt in te veel bombast. En dan die hoesfoto, ik geloof niet dat daarop een moment gevangen wordt maar dat Prins daar doelbewust een pose aanneemt. Wat mij betreft kan hij dat achterwege laten, dat heeft die jongen helemaal niet nodig. Zijn liedjes zijn goed genoeg om voor zichzelf te spreken.
mij=Sony Music