Luna Sol uit Denver, Colorado debuteert met stoner van de Kyuss- en Queens Of The Stone Age-variant. Opener “Bridges” begint met wat jazzy drumwerk, maar al snel wordt er overgeschakeld naar een riffy en toch luchtig stonergeluid. Fuzzy gitaren, een zware bas, harde drumklappen en quasi-nonchalante zanglijnen in songs die braaf ergens rond de vier tot zes minuten hangen. De samenstelling van deze band is wat ongewoner dan de muziek. Naast zanger/gitarist/songwriter Dave Angstrom (ja, die uit John Garcia’s hobbybandje Hermano) en drummer Pat Gill zijn er namelijk twee dames actief in Luna Sol, te weten gitariste Shanda Kolberg en bassiste Shannon Fahnestock. Eigenlijk is het vooral raar dat dat ongewoon is, maar zo is het nu eenmaal. De vrouwelijke achtergrondzang zorgt voor een iets ander geluid en dat is prettig, vooral omdat de Queens Of The Stone Age-invloeden er wel erg dik bovenop liggen. Nou kun je slechtere voorbeelden hebben, maar tegelijkertijd is het een hele klus om zelfs maar in de buurt te komen. Laat ik positief blijven: in de buurt komt deze band wel – soms. Blood Moon is dan ook best een aangename plaat om te beluisteren. De waslijst aan gasten is indrukwekkend: John Garcia, Dandy Brown (ook Hermano), Nick Oliveri en Dizzy Reed (Guns N’Roses), om er maar een paar te noemen. Hun bijdragen zijn overigens niet wereldschokkend, zoals het hele album dat niet is. Hoogtepuntjes zijn het slepende “Operator” en de twee tracks die echt een eigen smoel tonen, het ingetogen en toch van van een dreigende sfeer voorziene “In The Shadows” en het bijna poppy “Leadville” (met banjo!). Spelen kunnen ze, songs schrijven ook, nu nog iets meer lef in het ontwikkelen van een eigen stijl. Dit Blood Moon blijft toch iets teveel in clichés hangen om écht te overtuigen.
mij=Cargo