Nee, dit is niet de Momentum uit Engeland dat melodische hardcore maakt, maar Momentum uit IJsland. En dan is het niet gek dat het hier en daar wordt omschreven als ‘atmosferisch’, bands van dat eiland hebben daar blijkbaar patent op. Toch is het ook geen makkelijke kost van het trio Holaf (zang, bas, sitar), Ingvar (zang, gitaar) en Kristján (drums), aangevuld op dit album met o.a. voormalig bandlid Sigurður (Atrum). Volgens hun Facebook-pagina kun je de muziek niet vastpinnen op een genre, maar het zit ergens in de hoek van psychedelische progressieve doom en post-metal. Denk ISIS, Cult of Luna of Neurosis, maar dan donkerder en (meestal) lomer. Dat de band ooit begon met death metal en black metal is ook nog wel ergens te horen, maar het is vooral die lome doom-stijl die hier de overhand heeft gekregen. En dat is in deze vorm jammer. Naar mijn smaak had het meer van de ingrediënten psych en prog mogen bevatten, maar wellicht was het nu al wel te lastig voor het trio om de genres smaakvol te combineren. The Freak is Alive voelt daardoor onevenwichtig aan en overtuigt maar ten dele. De monotone zang en de koortjes wringen bijna dissonant tegen de achtergrond aan, terwijl die gitaarlijnen op zichzelf best prima zijn, en ook de drummer doet uitstekend werk. “The Freak is Alive” mist bijvoorbeeld te veel dynamiek, net zoals veel andere nummers. Dat is op het wat agressievere “Creators of Malignant Metaphors” en het met iets meer prog doorspekte “Undercoer Imagination” wel wat beter uitgevoerd. En ook de aanzet naar een donker ritueel met bijbehorende spirituele of sinistere zang (“Between Two Worlds” bijvoorbeeld) vind ik wel interessant, maar het vliegt wat te vaak uit de bocht. Meestal blijven de langdradige uitvoeringen van de nummers niet tot het einde boeien, en dat is zonde. Het gevoel blijft hangen dat hier veel meer in zit. De band is op zoek naar een eigen identiteit, maar zou nog eens goed in de spiegel moeten kijken.
mij=Dark Essence Records