Eric Bibb and JJ Milteau – Lead Belly’s Gold

Ik had even tijd nodig om Lead Belly’s Gold te gaan waarderen. Mijn eerste gedachte was dat gitarist Eric Bibb en de Franse harmonicaspeler J.J. Milteau weliswaar een fijne plaat hadden afgeleverd, maar dat ze met grotendeels songs van Huddie Ledbetter a.k.a. Lead Belly ook wel erg goed materiaal hadden, waar niet zoveel aan te verprutsen is. Laten we wel zijn, met traditionals als “Swing Low, Sweet Chariot”, “The House Of The Rising Sun” en “Pick A Bale Of Cotton” of Lead Belly’s eigen songs als “Where Did You Sleep Last Night” en “Good Night Irene” heb je de herkenning geheid al te pakken. Anderzijds zijn het songs die al vele goede covers kennen, en daar moet je maar overheen zien te komen met je eigen versies. Voor mij staat “Goodnight Irene” bijvoorbeeld vooral in de versie van Tom Waits in mijn geheugen gegrift en menig popliefhebber associëert “Where Did You Sleep Last Night” met Nirvana’s MTV Unplugged In New York. Naast songs van Lead Belly zijn er drie eigen songs van Bibb te vinden. Die zijn mooi in het thema gebleven. Zo is “Chauffeurs Blues” een fictieve tekst als Lead Belly tegen platenbaas John Lomax, die hem in de depressie van de jaren dertig aannam als zijn chauffeur. Elf tracks zijn live opgenomen, vier in de studio. Wat ze gemeen hebben is dat het ingetogen versies in een kleine bezetting zijn. De enige die zo nu en dan lekker uithaalt is JJ Milteau. Bibb is als akoestisch bluesgitarist (zes- en twaalfsnarig) de melodieën aan het opbouwen voor zijn fijne stem – mij doet hij wel aan Ben Harper denken – en de harmonica, min of meer het solo-instrument op dit album. Het lijkt de bedoeling geweest te zijn door de ingetogen versies naar voren te laten komen hoe goed de melodieën zijn – en dat is gelukt. In het boekje is nog het nodige te lezen over Lead Belly en vertelt Bibb over de geschiedenis van de songs. Met de kwaliteiten van Bibb en Milteau en hun eigen geschiedenis met deze inderdaad onverwoestbare songs van Lead Belly is dit uiteindelijk toch een album dat overtuigt.

mij=Dixiefrog/Bertus