Ooit begon het Australische Teramaze als Terrormaze. Toen waren ze een thrashband en nog niet in de Here. Het is mooi meegenomen dat voor de progmetalband die ze nu zijn Teramaze sowieso een stuk beter klinkt. Hoewel ze behoorlijk heavy uit de hoek komen, is het thrashverleden ook niet hoorbaar meer. Ze zitten vooral in de Dream Theaterhoek, met meer ritmewisselingen in een song dan algen in een sloot. De band bestaat uit gitarist/songwriter Dean Wells, zanger Nathan Peachy, drummer Dean Kennedy en bassist Luis Eguren. Dan mis ik nog een toetsenist in het rijtje, terwijl die toch echt niet te missen is in het geluidsbeeld. Ik kan me niet voorstellen dat ze live ook daadwerkelijk met zijn vieren op het podium staan. Op hun YouTubekanaal staan allerlei video’s met Dream Theatercovers en die invloed is zoals gezegd goed te horen. Typisch Australische prog heeft in mijn beleving doorgaans een rauwer randje, maar dat is bij Teramaze niet te bekennen. Integendeel, het is strak gemusiceerd en tot in de puntjes afgewerkt, waarbij ik naast Dream Theater ook Haken terughoor. In de manier waarop de toetsen gebruikt worden in rustiger passages, maar ook in de drums en de fraaie, heldere zang van Peachey. De manier waarop halverwege “Broken” fors gas wordt teruggenomen om met een heftige, snelle solo terug het couplet in te gaan, kun je alleen maar indrukwekkend noemen. Acht tracks en bijna een uur lang wordt alles uit de kast gehaald zonder dat je ook maar één moment het gevoel krijgt dat ze zich eraan vertillen. Het enige minpuntje aan Teramaze is dat ze niets nieuws doen, dat hun geluid het geluid van vele andere bandjes is. Maar van al die bandjes zullen er maar weinig zijn die het met zoveel klasse, power en overtuiging kunnen brengen.
mij=Music Theories/Mascot