Lionel ‘Vinyl’ Williams heeft iets met dromerige escapades, engelenzang en space-geluidjes. Daar maakt hij liedjes van in de trant van Stereolab. In the cloud neemt Williams heel letterlijk als een krautrock-artiest die slechts uit de voeten kan met aquarellen en pasteltinten. Er gaat een batterij aan elektronica schuil dat zorgvuldig is weggeproduceerd om de fragiele fluisterzang te ontzien. Heel rustgevend allemaal, maar na verloop van tijd ook wel wat zorgwekkend. De luisteraar wordt weliswaar meegezogen in een roze wolkenpartij, maar vervolgens gebeurt er niks. Er is geen plot waar naartoe gewerkt wordt. Er is geen onderhuidse spanningsopbouw, er zijn enkel nog de zwierende, rondzingende synths begeleid door wat vocalen die vooral de buren niet mogen wakkerschudden. Wat dat betreft had Lionel in de leer kunnen gaan bij zijn opa die de soundtrack componeerde voor Jurassic Park.
mij=Company