De uren tussen twaalf en vier uur ‘s nachts schijnen de uren te zijn waarop je het meest creatief bent. Sam Bentley nam de proef op de som en schreef alle liedjes voor het tweede album van zijn indiefolkband The Paper Kites in deze nachtelijke uren. Of met het resultaat nu onomstotelijk kan worden vastgesteld dat deze stelling klopt is niet te zeggen. Wat wel duidelijk is, is dat de band uit Melbourne met Twelvefour een heel fijn sfeervol album met tien warme indiefolkliedjes heeft gemaakt. Het geluid is weids met mooie gitaarpartijen die je aan die van The War On Drugs doen denken. Maar waar The War On Drugs nog weleens scherpe kanten hebben is het een en al kalmte en zachtheid bij The Paper Kites. Een liedje als “Electric Indigo”, voor mij het prijsnummer, is een pareltje, muzikale warmte gecombineerd met prachtige harmonieën. Dit en het gevoel van de jaren tachtig hoor je ook terug in “Renegade” en “Revelator Eyes”. Dat The Paper Kites van origine een folkband is wordt duidelijk in de wat kalere maar wederom sfeervolle “A Silent Cause” en “Neon Crimson”. Bij The Paper Kites klinkt alles ontspannen en beheerst: met Twelvefour kun je ruim veertig minuten even helemaal onthaasten. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik het album alleen nog maar overdag heb geluisterd. Het is moeilijk om je er dan totaal aan over te geven omdat er altijd wel iets is wat je aandacht vraagt. Deze songs vragen om de rust en stilte van de avond en de nacht. Misschien geldt voor het luisteren van dit album ook wel de ‘twelvefour-stelling’ en lukt dit het beste in deze vier nachtelijke uren. Het is het proberen waard.
mij=Nettwerk / Munich
door: Janineka
File: The Paper Kites – Twelvefour
File Under: Nachtmuziek
File Video: [Electric Indigo]
File Facebook: [The Paper Kites op Facebook]
File Twitter: [Tweets van The Paper Kites]