Het is grappig wanneer je als gewezen ‘spinvismeisje’ voor de titel van je album een Anglicisme gebruikt. Dat is namelijk precies wat de Eindhovense Iris Penning doet op haar tweede langspeler. De titel Spreken Met Suiker is namelijk ontleend aan het Engelse ‘sugar coating’, oftewel alles mooier zeggen dan je werkelijk bedoelt.En dat is wat Iris nu juist niét wil doen. Daar waar ze op haar debuut Droomverf de wereld nog vooral met vrolijke verbazing gadesloeg, is dit album meer introspectief. Zo onderzoekt ze de ‘meerstemmige’ gekte in haar hoofd op het spannende, rondom een loop opgebouwde, “Stemmen”. In de titelsong “Spreken Met Suiker” zegt ze haar slachtoffer (vermoedelijk haar vriend) onomwonden waar het op staat. En in “Bordjes”, waarin we een praatzingende Iris horen, laat ze zich van haar meest taalvirtuoze kant zien. Ze ziet zichzelf namelijk in de eerste plaats als dichter en dan pas als zangeres. Toch kun je je na het beluisteren van Spreken Met Suiker niet aan het idee onttrekken dat Iris eigenlijk tè lief is om mensen werkelijk te vertellen waar het op staat. Waarschijnlijk moet ze daarvoor eerst nog eens de degens kruisen met haar Utrechtse concullega Aafke Romeijn, die in dat opzicht geen enkele schroom kent. Maar los van die ene kritische noot is dit een hele fijne opvolger van haar debuut. Zowel muzikaal als tekstueel steekt deze plaat namelijk erg lekker in elkaar en blijft Iris dankzij haar soepele backing-band en het gebruik van loops, niet steken op het niveau van ‘lief gitaarmeisje’ (wat ze natuurlijk wel is). Alleen tekstueel had het misschien nog iets venijniger gekund. Maar dat Iris minder direct is dan ze zelf graag zou willen zou je ook als een kwaliteit kunnen zien.
mij=Zuurstofplaten
File: Iris Penning – Spreken met Suiker
File Under: Zoetgevooisde directheid
File Social: [Facebook]