Ik heb het niet zo op synthesizers, en al helemaal niet in de popmuziek. In mijn optiek hebben synths heel wat kapot gemaakt. Maar soms kan het nog erger. Dan zijn het niet de synthesizers maar de vocalen die mijn oren tergen. Ik heb dat bij de revelatie van vorig jaar: Years & Years. Met een beetje mazzel kun je het tempo wat relativeren en laat je de zweverige kunstklanken van een synthesizer begeleiden door een gebronsde stem met een randje of een baslijn van Peter Hook. Engelsen zijn immers hofleverancier in op hol geslagen wave waarvan het lijkt of het danshits zijn. Feitelijk kom je er altijd heel pijnlijk achter dat jij nog staat af te dansen in de Alphatent en al je vrienden al lang en breed aan de bar hangen. Toen het Amerikaanse Hooray For Earth ophield te bestaan, maakte frontman Noel Heroux een doorstart op Sub Pop met Mass Gothic. Ik kan meegaan in het sentiment dat Heroux David Bowies geniale Berlijn-periode heeft weten te koppelen aan MGMT, maar dat is slechts goedkoop en vals sentiment zoals Hurts en The Pet Shop Boys dat zijn. Amerikanen kijken vol afgunst naar hoe Britten er telkens in slagen om met wavepop op de proppen te komen en er nog mee wegkomen ook. Is Mass Gothic een blijvertje? Nee, zolang Amerikanen de ware toedracht van Britse indie niet snappen, is deze band geen lang leven beschoren. Pas als Heroux werkelijk snapt hoe New Order van alternative en cult echt dansbare indie heeft weten te maken, is er toekomstperspectief.
mij=Sub Pop
File: Mass Gothic – Mass Gothic
File Under: Amerikanen moeten geen Engelsen willen imiteren