Placebo zonder snerende vocalen? Zoiets. Al vindt het Noord-Hollandse gezelschap dat het zich richting alternatieve progrock begeeft. Helemaal in hun sas met de nieuwe zanger Paul Glandorf focust de band zich op het werk van Oceansize, Tool en A Perfect Circle. Ik hoor dat niet zo. Want, de songs op deze EP Re-Ignite zijn nauwelijks uitgesponnen te noemen. Het is geen langgerekte aaneenschakeling van climaxen en spanningsbogen. En, dat is helemaal niet erg. Onderhuids weet de band namelijk hoe het verdomd aardige afgeronde popsongs moet schrijven die meer in een lijn liggen van Swervedriver. Door de vocalen van Paul krijgen de songs een zweem van snerend sarcasme van Brian Molko mee. Echter is het timbre van Paul minder iel en nasaal waardoor de band meer kanten op kan. Het is juist die vrije ruimte die Semistereo opvult met metal, psychedelica, een tikkeltje grunge en progrock. In die zin snap ik referenties aan Oceansize en Karnivool wel. Als Semistereo zichzelf niet verliest in oeverloos gepiel en zijn kracht van echte songs onderschrijft, dan heeft Nederland er zomaar een topband bij.
mij=Eigen beheer
File: Semistereo – Re-ignite
File Under: Progpop hoeft niet echt uitgesponnen te zijn
https://www.youtube.com/watch?v=VLMcm6H9xnY