En opeens is daar dertig jaar na dato wel een band uit Manchester die weet hoe je funk, gogo, wave en dance met gemak koppelt aan indie. Tony Wilson, oprichter van het befaamde Factory-label probeerde zijn eigen ontdekking A Certain Ratio er doorheen te drukken, maar die band was op tal van punten zo ‘avantgarde’, hoekig en zielloos dat het grote succes voor die Mancunian band destijds uitbleef. Enfin, ik heb begrepen dat Working For A Nuclear Free City onder aanvoering staat van toetsenist Phil Kay en gitarist Gary McClure en met What Do People Do All Day? nu zijn vijfde plaat aflevert. Gooi Badly Drawn Boy op een hoop met MGMT en je hebt de voortkabbelende sfeervolle tonen te pakken. In eerste instantie denk je met een vaag funkwave-collectief van doen te hebben. Uiteindelijk focust het kwartet zich het liefst op dromerige folky americana en bluegrass zoals Besnard Lakes dat doet maar wel met een uptempo beat. Die beat en die drums zijn allesbepalend. Bij “Ordinary People” en “Run” liggen ze vooraan in de mix en is het afdansen geblazen. Wanneer gitaren de overhand krijgen valt de swing en de nadruk op electrodance weg. Dan vallen de heren terug op onvervalste Britse indie met ‘n licht bezwerend tintje. Het volgende nummer is dan weer akoestisch en ‘n semi-klassiek mengsel van cello, piano en gitaargetokkel dat rechtstreeks uit de Appalachen komt overwaaien. Okee, Working For A Nuclear Free City heeft er een dikke tien jaar over gedaan, maar What Do People Do All Day? is een intrigerend plaatje geworden van een band die blijkbaar alles kan en alles wil. Hopelijk poetsen de heren eindelijk de schandvlek van hun hun stadgenoten A Certain Ratio definitief weg.
mij=Melodic
File: Working For A Nuclear Free City – What Do People Do All Day?
File Under: Intrigerend mengsel van folk, soundscapes, dance, wave en indie