Als mijn geheugen me niet in de steek laat dan schopte The Posies het in zijn hoogtijdagen tot het Pinkpop-podium. Twee keer zelfs, in 1994 en 1998. Vanuit een oeroude Byrds-traditie zette het tandem Stringfellow/Auer geweldige singles af. Te beginnen met “Dream All Day”. Onbetwist hoogtepunt wat mij betreft was hun album Amazing Disgrace met de liedjes “Ontario” en “Everybody’s A Fucking Liar”. De band afkomstig uit Seattle was een zeldzaam goede inspiratiebron voor een complete stal van grunge-artiesten, maar bleef de voorliefde voor het ‘cleane’ liedje met aanstekelijke melodietjes trouw. In Eindhoven hebben types als Denvis Grotenhuis al een tijdje de heren willen overhalen om toch nog te blijven optreden. En om toch vooral nog een plaat te maken. Eerlijk is eerlijk, het is hen gelukt. Solid States is een goed wapenfeit. Het is onmiskenbaar The Posies. En meer, want de plaat kan net zo goed de inspiratiebron zijn voor REM om ook maar weer eens een tweede Fables Of The Reconstruction te maken. Of voor een Truly om de gitaren maar weer op te pakken. Of voor een Blonde Redhead om echt te werken aan een comeback. Of voor een Fountains Of Wayne om van zich te laten horen. Alles is er weer: de prachtige samenzang, de oeraanstekelijke melodietjes, het subtiele instrumentarium en Byrds- en Beatlesque verwijzingen. Zelfs een Weezer zou zich verplicht moeten voelen om deze plaat tot zich te nemen. Wederom van zeldzaam hoog niveau!
mij=Lojinx
File: The Posies – Solid States
File Under: oeraanstekelijke gitaarpop is terug!