Een van de beste americana-albums van de afgelopen jaren staat wat mij betreft op naam van de Amerikaan Hans Chew. Zijn Tennessee & Other Stories uit 2013 had alles wat een rootsplaat moet hebben. Des te teleurstellender was opvolger Life &Love dat eigenlijk één lange jamsessie was. Het was dus de grote vraag wat Chew ons op zijn derde album voor zou gaan schotelen. Ik kan opgelucht ademhalen. Op Unknown Sire zijn de liedjes weer terug. Alle tien goed en wederom met een flink jaren zeventig rootsrockgeluid. De ene keer bluesrockend in de lijn van Dr. John zoals in “Easy Money” en “Proof”, of als de Stones in in hun begindagen in het goede liedje “Tell Me”. Chew swingt in het walsende “Oh Where” en het met blazers ondersteunde “No Existe”. Twee keer lukt het om het seventiesgeluid even aan de kant te zetten. “Everything” is een popsong die ook klinkt alsof hij in 2016 gemaakt is en in “The Sign” klinken zelfs synthesizers. Het zijn uitzonderingen maar pakken desondanks wel goed uit. Rode draad is nog steeds het uitmuntende (boogie woogie) pianospel van Hans Chew wat het beste naar voren komt in de gospelblues “My Heart Will Overflow” met een mooi outtro van ruim anderhalve minuut. De stem van Chew is niet altijd even toonvast maar dat is absoluut niet hinderlijk, bij deze muziek past geen zoetgevooisde stem. Hans Chew levert op zijn derde album een mix aan rootsstijlen af, gegoten in tien sterke en verrassende songs. Wanneer je denkt dat je weet wat er komt geeft Chew er een draai aan waardoor het een hele andere kant uitgaat dan je aanvankelijk dacht. Die creativiteit, gecombineerd met de sterke songs, is de kracht van dit album. Wederom een schot in de roos.
mij=Divided By Zero
File: Hans Chew – Unknown Sire
File Under: Uitblinker verdient meer erkenning
File Facebook: [Hans Chew op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Hans Chew]