Het is een goed jaar voor muzikanten die hun levensverhaal willen opschrijven. De memoires vliegen ons om de oren en zowaar, daar zitten hele mooie levensverhalen bij. Het verhaal van Lol Tolhurst, tot 1989 drummer en toetsenman in The Cure, is er ook zo een. Meer nog dan het verhaal van weer een muzikant in een bekende band is dit het verhaal van een vriendschap en het verhaal van de donkere diepten waar verslavingen toe kunnen leiden. Die vriendschap is nog wel het mooiste element. Tolhurst vertelt enthousiast en in een prettig tempo over zijn vroege jeugd met een onbereikbare alcoholist als vader en al vanaf de kleuterschool een warme vriendschap met het jongetje Robert Smith. Als ze tieners worden is muziek hun grootste passie en Tolhurst, Smith en andere vrienden vormen diverse bandjes waar uiteindelijk The Cure uit ontstond. De band kende veel ups en downs maar was met name in de jaren tachtig de meest iconische band voor zeg maar de jeugd links van het midden. Tolhurst geeft grif toe dat hij niet de beste muzikant was in de band maar zijn minimalistische drumpatronen, tekstbijdragen en synthesizermelodietjes zijn niet te onderschatten. Tijdens meerdere wisselingen in de bezetting bleef Tolhurst zijn jeugdmakker trouw terzijde staan. En hoewel niemand in The Cure vies was van een drankje was het Tolhurst die daarin volledig doorsloeg. Een paar jaar lang leefde hij in een constante, alcoholische roes die ervoor zorgde dat hij bijna geen bijdrage meer aan de band kon leveren en na de Desintegration opnamesessies (toch een van The Cure’s meest imponerende platen), die hij meestal stomdronken op een sofa achterin de studio had meegemaakt, per brief door Smith werd ontslagen. En dan begint het pas. Verbitterd en lamgeslagen moet Tolhurst zichzelf zien te gaan redden. Een desastreus huwelijk, een desastreuze rechtszaak tegen zijn oude band, een vlucht naar de V.S., Tolhurst beschrijft pijnlijk openhartig welke diepe dalen hij heeft moeten doorstaan om anno 2016 tevreden terug te kunnen blikken. Want zonder al te veel weg te geven, er komt veel weer op zijn pootjes terecht gelukkig. De tocht naar 2016 is wel een hele zware maar Tolhursts prettige schrijfstijl en de kijkjes achter de schermen bij zo’n legendarische band maken Cured een boek dat je in no time uitleest.
mij=Quercus Books
File: Lol Tolhurst – Cured
File Under: Inderdaad genezen
File Social: [Facebook]