‘Het is knap, het is goed en vooral heel bijzonder’ schreef ik vorig jaar over de experimentele jazzfolk van Ryley Walkers tweede album Primrose Green. Ook vroeg ik me af of ik, als liefhebber van melodieuze liedjes met kop en staart, vaak zou luisteren naar dit album. We zijn een jaar verder en ik kan zeggen dat het antwoord hierop nee is. Sterker nog, ik heb er nooit meer naar geluisterd en ik was Walker eerlijk gezegd eigenlijk een beetje vergeten. Nu ligt zijn derde album Golden Sings That Have Been Sung voor me en kan ik na twee keer luisteren zeggen dat ik hierover bijna exact dezelfde mening heb dan over het vorige album. Het is virtuoos, experimenteel en qua arrangementen zit het razend knap in elkaar. Lichte vooruitgang wat mij betreft is dat er ook enkele toegankelijke nummers op dit album staan. Opener “The Halfwit In Me” is zo’n liedje. Goed gecomponeerd en gespeeld en het klinkt licht psychedelisch, als David Crosby’s solowerk in de zeventiger jaren. Het ingetogen sixties-achtige “The Roundabout” is gewoon een mooie folksong. Het zijn voor mij positieve uitzonderingen op dit album wat verder in mijn oren klinkt als een vrije folk/jazz-jamsessie. Om dezelfde reden als zijn voorganger zal dit album dus niet vaak meer klinken in mijn huis. Maar wie ben ik, voor wie wel houdt van muziek die wat dieper graaft en er de tijd voor wil nemen valt er genoeg moois te ontdekken op Golden Sings That Have Been Sung. Het blijft bijzonder.
mij=Dead Oceans
File: Ryley Walker – Golden Sings That Have Been Sung
File Under: Voor fijnproevers
File Facebook: [Ryley Walker op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Ryley Walker]