“It’s déjà vu, it’s not like I planned / Looks like I’m going where I already been”. Deze regels uit titel- en openingstrack “Head Carrier” slaan de spijker dan weliswaar niet helemaal op de kop, maar komen wel in de buurt. Want “Head Carrier” lijkt meer op de originele Pixies dan al het solowerk van de bandleden èn “Indy Cindy”, de platte hardrockplaat die hun comeback twee jaar geleden gestalte gaf, bij elkaar. Het hard-zacht-trucje dat zoveel andere bands na hen inspireerde, wordt weer fijn veel toegepast en het klinkt stomweg alsof ze er weer zin in hebben. Kim Deal is definitief weer uit de band gestapt, en haar opvolgster lijkt Paz Lenchantin te zijn geworden. Tot instant klassieker uit te roepen, adrenaline-opwekkende Pixies-songs vinden we hier niet, maar een fijne plaat is het wel. Opener “Head Carrier”, een nummer dat dankzij de gitaarsound en de zanglijn lijkt op Neil Young met Crazy Horse, is een fijne gitaar- en schreeuwsong, maar niet helemaal representatief voor de plaat. Twee keer wordt er vol uitgehaald, in de vuige donderend kabaaltracks “Baal’s Back” en in “Um Chagga Lagga”. Daartussen door horen we nummers als “Talent”, “Bel Esprit” en “Might As Well Be Gone”, die wellicht nog het meest lijken op het oude Pixies-werk. De veruit meest opvallende track is “All I Think About Now”, al is het maar door het gitaarwerk, dat vrijwel één op één gekopieerd is van de Pixies-classic “Where Is My Mind?”. Komt u er maar in, amateurpsychologen, helemaal als u de tekst van deze song leest: “I try to think about tomorrow / But I always think about the past / About the things that didn’t last”. En vooral: “Remember when we were happy? / If I’m late can I thank you now? / I’m gonna try anyhow”. Benieuwd hoe Kim Deal deze regels ervaart.
mij=PIAS
File: Pixies – Head Carrier
File Under: Bel Esprit