IV is simpelweg gekozen omdat Badbadnotgood een kwartet is. Matthew Tavares op toetsen, Chester Hansen op bas, Alex Sowinski op drums en Leland Whitty op saxofoon. Het is jazz en komt uit Toronto. En eigenlijk pakken deze jonkies alles aan wat ze leuk vinden. Samenwerken met rapper Ghostface Killah en Mick Jenkins of met Future Islands-zanger Sam Herring? Het kan gewoon. Op IV raken Trans Am-elektronica, gevoelige soul-ballades, avantgarde-jazz, brass, ambient-synths, krautrock en broeierige r&b elkaar. Maar, ze botsen nergens! Als je de soundtrack pakt van bijvoorbeeld een film als Taxi Driver uit de jaren ‘70, dan snap je een beetje wat de Canadese jonkies aan willen met Badbadnotgood. Zelf beweert de band dat je middenin een jamsessie bent beland van Can, John Coltrane, Herbie Hancock’s Headhunters, Weather Report, Arthur Russell en MF Doom. Eerder genoemde Sam Herring doet mee op “Time Moves Slow”. Saxofonist Colin Stetson blaast flink van leer op “Confessions Pt. II”. IV is per song compleet verschillend en toch één sferisch straattafereel. Hoogtepunt is de rappende Mick Jenkins die in één klap de hiphop van de jaren ’90 onder de aandacht brengt met zijn lome “Hyssop Of Love”. Badbadnotgood is erin geslaagd om een groeiplaat te produceren die telkens weer per draaibeurt nieuwe inzichten verschaft in hoe je jazz van nu moet beluisteren en beoordelen. Zeer verhelderend, meditatief en inspiratievol!
mij=Bertus/Innovative Leisure
File: Badbadnotgood – IV
File Under: De straten van Toronto zijn jazz