Faith Coloccia was zangeres van Pyramids en beschikt over mierzoete engelenvocalen die ze het liefst inzet voor Keltische minimalistische producties waar Sinead O’Connor en Enya niet aan kunnen tippen. Zelf is ze nogal geobsedeerd door het werk van Arvo Pärt, maar dankzij haar man Aaron Turner is er een positieve verandering hoorbaar. Turner kennen we o.a. van ISIS en Old Man Gloom. Zeg maar het betere beukwerk waar het dreigend gevaar in spontane audio-explosies altijd op de loer ligt. Alsof Jarboe, Skin en Michael Gira nooit hebben bestaan. Mamiffer is mystieker van aard, sfeervoller met directe verwijzingen naar een verleden van de Middeleeuwen waar kruistochten en volksverhuizingen net zo relevant waren als in de wereld van vandaag. Turner voegt het onheilspellende karakter toe, Coloccia is het opperwezen dat beschouwt, verhaalt, en beoordeelt. Vrolijk word je niet van The World Unseen. Prachtig, meeslepend, atmosferisch en spooky is de plaat vol drone-achtige psychedelische elementen wel. De soundscapes zijn uiterst minimalistisch van opzet, want elke nuance telt tenslotte. De plaat blijft boeiend, van begin tot eind.
mij=Sige
File: Mamiffer – The World Unseen
File Under: Het onheil verklaard met een minimalistische plaat