Dat ik de afgelopen maanden (of was het jaren?) niet helemaal met mijn hoofd bij File Under was, dat kan ik moeilijk ontkennen. Daar deed ik niet alleen lezertjes tekort mee, maar vooral ook mezelf. Ik luisterde wel muziek, ook nieuwe, dat gaat nooit weg, maar de focus (en eerlijk gezegd ook gewoon de tijd) ontbrak om er woorden bij te vinden. Ik had er ook gewoon weinig zin in. Wat ik aan nieuwe muziek luisterde was wat Spotify me voorschotelde op basis van mijn smaak in twee playlists: Release Radar en Discover Weekly. Compleet kon dat natuurlijk moeilijk zijn, maar dat Spotify niet wist dat ik vijf jaar heb zitten wachten op een nieuw album van DM Stith en me dat nooit verteld heeft is een slechte zaak. Of is het toch gewoon mijn eigen schuld? Hoe het ook zij, ik heb Pigeonheart uiteindelijk toch gevonden en ben al een week als een kind zo blij. Pigeonheart is minstens zo betoverend als zijn voorganger Heavy Ghost, één groot avontuur. Dat doet Stith echter wel zonder te forceren. Alles staat in teken van het liedje, de melodie en de verrassing. ‘How could this day go wrong, how can I learn from my mistakes’, zingt hij in de eerste zinnen van het gelijk al boeiende “Human Torch”. Nou, met zo’n start, waarin zijn warme, bij tijd en wijle aan Peter Gabriel doen denkende, stem meervoudig om je heen danst kan de dag al niet meer kapot. Zevenenveertig minuten lang val je weer van het ene verwonderende moment in het ander. Probeer eens het wonderlijke tekstloze, maar niet stemloze “Murmurations” dat overgaat in “Cormorant” of de trage zuigende draaikolk die “My Impatience” is. Het zal vast niet bij iedereen lekker landen, maar Pigeonheart is voor mij met terugwerkende kracht dé plaat van 2016.
DM Stith speelt deze week op Cross-linx:
2-3 Muziekgebouw, Eindhoven
3-3 Oosterpoort, Groningen
4-3 De Doelen, Rotterdam
4-3 Muziekgebouw aan ‘t IJ, Amsterdam
File: DM Stith – Pigeonheart
File Under: Het leven is een toverbal van toeval
File Audio: [Bandcamp]
File Video: [Amylette][War Machine]
File Tumblr: [Tumblr]