Polydor
Ergens in Manchester heeft een band een volledig eigen universum geschapen. Elbow is bezig met een langzaam doch gestaag opgaande lijn en een onverwachte hit, “One Day Like This” katapulteerde de band naar sterrendom en de headlineslot op alle grote festivals. En toch, een nieuwe Elbow wordt door de fans met enthousiasme begroet, maar verzorgt geen grote krantenartikelen of andere vormen van uitbundige media-aandacht. Misschien ook wel omdat er niet zoveel gebeurt in het universum van Elbow. De al eerder genoemde gestage lijn. En heel eerlijk, ik nam Little Fictions ook voor kennisgeving aan. Je luistert een keer, hoort inderdaad een fijne Elbow plaat. Even checken of een hitje als “One Day Like This” opstaat, nee, maar wel weer wat fijne meegalmers. En net als je tot de orde van de dag over wil gaan, valt er eens een subtiel arrangement op. Overigens een sterk punt van Elbow, ze weten hun grote muziek verrassend klein te houden. Maar dit is anders. De pianopartij van “Trust the Sun” is een knipoog naar Mark Hollis en Talk Talk. En ook uit “Firebrand and Angel” blijkt dat Garvey en consorten platen van Talk Talk in de kast hebben staan. Het geeft een hele fijne twist aan Little Fictions. Het is nergens jatwerk, daarvoor zijn de verwijzingen te subtiel, maar vooral een ode aan een band die grootst kon klinken in fijne arrangementen. Little Fictions is hiermee ineens niet meer een fijne plaat in de gestaag opgaande lijn van Elbow, maar begint steeds meer op zichzelf te staan. En dat is fijn. Gebeurt er toch nog wat in het universum van Elbow.
File: Elbow – Little Fictions
File Under: Een subtiele extra stap in Elbow’s universum