SuperEgo
Eigenlijk was er een ander album aan de beurt om besproken te worden. Maar soms is er muziek die voorgaat. Want Aimee Mann heeft na vijf jaar een nieuw album en dat hoort niet geruisloos voorbij te gaan. Mental Illness heet het alweer negende album van de inmiddels 56-jarige singer-songwriter. Omdat Mann vaak hoort dat ze depressieve songs maakt kwam ze met deze albumtitel en schreef met deze in het achterhoofd naar eigen zeggen elf van haar meest deprimerende, trage, akoestische en treurige songs. Aimee Mann is een meester in het neerzetten van mini-verhaaltjes over het wel en wee van mensen. Als geen ander kan zij ontroeren met melancholische songs met teksten die zo knap zijn dat ze je aan het denken zetten en arrangementen die uitblinken in melodie en melodieuze wendingen. Op Mental Illness schetst ze in elf songs de mentale rollercoasters van mensen. “Lies Of Summer” gaat bijvoorbeeld over een pathologische leugenaar en “You Never Loved Me” over een vrouw die duizenden kilometers reisde voor een geliefde waarvan de liefde nooit wederzijds was. En in “Philly Sinks” doet de hoofdpersoon duidelijk van alles om maar niet te voelen. Er wordt beweerd, maar niet bevestigd, dat Philly slaat op acteur Philip Seymour Hoffman die drie jaar geleden stierf aan een overdosis. Bijzonder mooi is het melodieuze “Good For Me” waarin de hoofdpersoon zichzelf tegen beter weten in voorhoudt dat zijn of haar geliefde goed voor hem of haar is. Er mag dan wel gezegd worden dat Manns songs depressief zijn, maar ik zou ze liever melancholisch en warm noemen. Ze gaan over de worstelingen van mensen met het leven en het knappe van Aimee Mann is dat ze daar zulke mooie liedjes over weet te maken dat je jezelf er in kunt herkennen maar er ook een soort troost uit kunt halen. Mental Illness is als een louterend muzikaal antidepressivum.
File: Aimee Mann – Mental Illness
File Under: Pleisters voor de ziel
File Facebook: [Aimee Mann op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Aimee Mann]