Bam Balam Records
Er zijn van die bands waar ik me eigenlijk niet goed in durf te verdiepen. Acid Mothers Temple bracht, als ik goed geteld heb, ruim honderdtwintig platen uit in iets meer dan twintig jaar. Dat deed het in veel verschillende incarnaties: van The Melting Paraiso U.F.O. via Acid Maso Temple, Acid Mothers Afrirampo tot Acid Mothers Temple & The Cosmic Inferno en nog zo nog een aantal. Het los-vaste combo van Japanse muzikanten geldt als één van de grootheden van de moderne psychedelica, bestaat sinds 1995 en noemt zich een ‘soul collective’. La Nòvia is één van hun sleutelplaten en er zijn op YouTube talloze live-versies terug te vinden. Een ‘one-song-album’: één enkel nummer, uitgesmeerd over een hele plaat van zo’n veertig minuten. Als ik het goed heb begrepen is “La Nòvia” in de kern een Frans folkliedje en halverwege klinkt er dan ook een koortje dat a capella een thema zingt. Hiervoor hoorden we spannende Krautrock, zo nu en dan opgaand in drone-sounds, bedachtzaam en zelden ontsporend. Hoogstens mag een gitaar even van zich afslaan met een paar fuzz-akkoorden. Na het a cappella-intermezzo gaat de rem er wel af en klinkt het bij tijd en wijle alsof een bluesrockband zich verliest in gierende psychedelica, inclusief dissonante akkoorden en feedback. Iets van de fascinatie voor die Japanners die hun Europees volkswijsje zo naar hun hand weten te zetten, maar toch hun eigen kleur meenemen begrijp ik. Maar het toetje op deze heruitgave, een twintig minuten durende live-versie van La Nòvia, opgevoerd in New York in 2016 is net iets beter behapbaar.
File: Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso U.F.O. – La Nòvia
File Under: Een Japanse theeceremonie op elektrische gitaar.