Thirty Tigers
Dat er nog nooit een stukje over Jason Isbell op File Under geschreven is mag ik gerust een grote schande noemen. Aan de man zelf ligt dat niet, hij heeft er aanleiding genoeg voor gegeven. Van 2001 tot 2007 was hij één van de Drive-By Truckers en in datzelfde jaar bracht hij zijn eerste solo-album uit. Tijdens zijn jaren met de band liep hij een fikse alcohol-en drugsverslaving op. Isbells vrouw en zijn goede vriend Ryan Adams grepen uiteindelijk in 2012 in en na een gedwongen opname maakte een afgekickte Isbell in 2013 het schitterende Southeastern over zijn nieuwe, nuchtere leven. Op de al net zo mooie opvolger Something More Than Free uit 2015 is hij gelukkiger dan ooit en verheugt hij zich op zijn aanstaande vaderschap. Zijn band The 400 Unit, genoemd naar de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis in Alabama, heeft Isbell echter nooit vaarwel gezegd. In 2009 en 2011 maakten ze al samen een album en nu hebben ze de handen weer ineen geslagen voor The Nashville Sound. Verwacht bij het horen van deze titel geen country-album, het slaat op het feit dat het in de country-hoofdstad in de legendarische RCA-studio’s is opgenomen. Isbells muziek is americana in de stijl van Bruce Springsteen, Wilco en Ryan Adams. Angst om te verliezen wat je hebt is de rode draad op dit album. Zo baalt hij in “Anxiety” dat stress je zo in de weg kan zitten en verwoordt hij in het mooie “If We Were Vampires” de angst dat het onvermijdelijk is dat de ene helft van een stel op een gegeven moment alleen overblijft. Isbell maakt zich ook flink kwaad over het Amerika in tijden van Trump. In “White Man’s World” gaat hij tekeer tegen de privileges die blanken hebben en dan ook nog vooral mannen. “Cumberland Gap” is een venijnige ode aan de mijnwerkers. Wat opvalt is Jason Isbells stem die tegelijk scherp en vol emotie is. Een stem die je bijna tot luisteren dwingt wat geen enkele moeite kost, gezien de uitstekende teksten en de enorm goede en melodieuze liedjes. Soms denk je Ryan Adams te horen, de stemmen lijken wel wat op elkaar en de muziek ook, maar Isbell zingt nét even wat krachiger. Het was moeilijk om de twee juwelen van solo-albums te overtreffen en dat doet The Nashville Sound dan ook niet. Desondanks is het een van de betere albums die ik dit jaar hoorde van één van de grootste americana-talenten van dit moment.
File: Jason Isbell And The 400 Unit – The Nashville Sound
File Under: Americana’s finest
File Facebook: [Jason Isbell op Facebook]
File Twitter: [Jason Isbell op Twitter]
https://www.youtube.com/watch?v=D7E-2wqgjlw