ANTI
Mijn vijf jaar oudere zus zat in het begin van de jaren tachtig op de middelbare school. Tijdens die jaren had ze een vriend die een ouderwetse punker was zoals je je het stereotype voorstelt. Hanekam, smoezelig leren jack en dito kleren. Hij kwam weleens bij ons thuis en als klein meisje vond ik dat behoorlijk intimiderend, hij zag er in mijn ogen een beetje agressief uit. Zoals dat vaak gaat was het weer eens de schijn die bedriegt. Deze jongen was heel lief en zachtaardig, geen spoortje agressie te ontdekken bij hem. Daar moest ik aan denken bij het luisteren naar Millport het derde solo-album van Greg Graffin. Deze alweer 52-jarige Graffin is beter bekend als de zanger van punkrockband Bad Religion. Nu ben ik helemaal geen punkkenner maar Bad Religion viel mij altijd wel op door de melodieeën in hun songs die in het gros van de punksongs ver te zoeken zijn. Bovendien is Graffin ook nog eens schrijver en een paar maanden per jaar universitair docent op de UCLA waar hij lesgeeft in paleontologie en biologie. Om het beeld van de boze punkrocker definitief onderuit te halen is zijn derde solowerk dan ook nog eens een liedjesplaat met tien fijne rootssongs. Het klinkt allemaal als een klok, kraakhelder geproduceerd door Bad Religion-maatje en Epitaph-baas Brett Gurewitz en met hulp van drie leden van punkband Social Distortion. Graffins uit duizenden herkenbare stem past prima bij deze, voor zijn doen, wat rustigere muziek. Invloeden van countryrock, getuige de banjo, mandoline en viool, en de Californische westcoastsound, die je terughoort in de meerstemmige zang, zijn terug te vinden op dit album. Met hoorbaar plezier is deze plaat gemaakt en dat heeft geen verpletterend goed album opgeleverd maar gewoon tien fijne liedjes. Prima voor lome zomerdagen en/of roadtrips.
File: Greg Graffin – Millport
File Under: Lieve punker
File Facebook: [Greg Graffin op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Greg Graffin]