mij=Marista
Zing in je moerstaal lijkt geregeld weer het credo. Zo zijn we nu in het land van Ede Staal: Groningen. Hier hebben de twee muzikanten Martin Korthuis en Eddo Pol elkaar gevonden met als resultaat hun eerste album Nij. Nij betekent nieuw en is meteen de opener waarin het nieuwe bezongen wordt, maar vooral ook een afscheid is van het oude. De twee mannen weten met hun prachtig gitaarwerk een prima basis te leggen. De melancholische liedjes lenen zich er goed voor. Spaarzaam worden er her en der wat andere muzikanten ingezet. Echt nodig is het niet, en het valt eigenlijk ook nauwelijks op, behalve dan zangeres Paulien van de Wal in “Licht”. De meeste liedjes zijn van eigen hand, eentje (“Summertied”) is van Fries Wolma en “Ik Wil Die” is van Polle Eduard. De vertaling van “Ik Wil Jou” is een mooie, maar ik had deze niet op het album gezet. De ingetogen versie laat me verlangen naar een rockversie en haalt me uit de sfeer van het album. Maar verder is dit een prima plaat van dit nieuwe duo waarop Gronings wederom een fijne taal blijkt om in te zingen. Alleen die foto’s op de hoes en in het boekje hebben wel een erg blij Nick & Simon-gehalte.
File: Martin Korthuis & Eddo Pol – Nij
File Under: Twee mannen met hun gitaren en hun Groningse liederen