The Dream Machine
Barberos dus. Uit Liverpool. Alsof Chriet Titulaer er opeens een heel nieuwe generatie mensen als fan van zijn programma “Wondere Wereld” bij heeft. Engelsen hebben het in zich om te spitten in het rijke oeuvre van de popmuziek, over grenzen heen te kijken en combinaties eigen te maken die destijds niet of nauwelijks de aandacht hebben verdiend op het Britse eiland. Het levert verrassende en opvallende invalshoeken op. Vermeng de krautrock van een Can en Van der Graaf Generator met de experimenteerdrift van een Throbbing Gristle en nodig Charles Hayward uit voor wat gastvocalen en je benadert al het werk van Jean Michel Jarre op een verfrissende wijze. Kan het nog wat tandjes extremer en harder? Ja, hoor! Met gemak. De beats per minuut worden opgevoerd, het gebruik van samples wordt schizofreen en maniakaal. Psychedelische elektro wordt minimal metal waarbij de breaks de blauwdruk zijn voor wat Dillinger Escape Plan ooit wilde nalaten. Barberos geeft met deze cd een lesje compositieleer af waarbij het trio maar wil zeggen dat het heel kleine stapjes voor de mensheid zijn die van minimal music via industrial uitmonden in heftige geluidsexcercities die zomaar geduid kunnen worden als postcore of techmetal. Een alternatieve popencyclopedie op een geluidsdrager dus, da’s een trio uit Liverpool wel toevertrouwd.
File: Barberos – Barberos
File Under: Van minimal naar postcore in een half uur