Epitaph
Every Time I Die is met de achtste plaat Low Teens voorbij heel wat hokjes, hypes en genres. Tijd voor de verwerking van persoonlijk leed. En hoewel de albumtitel iets suggereert over het gemoed van de moderne jeugd van Amerika, verwijst de titel naar de paar tientallen graden Fahrenheit bij een strenge winter. Toch heeft het iets van doen met jongeren en de automatische levensverwachting bij geboorte. Daar zanger/brulboei Keith Buckley nog tijdens de zwangerschap van zijn vrouw bijna een kind verloor, is de man gaan nadenken over wat er tijdens het leven zomaar vanzelfsprekend is en wat vooral niet. Dat hoor je vooral in tal van frustraties, vraagtekens, twijfel en onzekerheden terug in de dertien tracks op dit album. Ongetwijfelde hit in wording is “C++” waar Buckley over zeer fraaie vocalen blijkt te beschikken die het midden houden tussen Incubus en Deftones. En Every Time I Die blijft verrassen. Opvolger “Two Summers” had zomaar een QOTSA-song kunnen wezen. Dat zou de band uit Buffalo, New York een paar jaar geleden nooit hebben gedaan. Waarschijnlijk is het de band duidelijk geworden dat je over de horizon van de emo en screamo heen moet kijken om jezelf verder te ontwikkelen en om de levensverwachting van de band fris en energiek te houden. Het zijn geslaagde probeersels die prachtsongs opleveren en heel goed passen als adempauze tussen het betere gebulder en schreeuwwerk met instant staccato metalriffs. De gastvocalen van Brendan Urie van Panic! At The Disco krijg je er gratis bij.
File: Every Time I Die – Low Teens
File Under: Van screamo naar bonte mix van pakkende songs