Heel Nederland is in de ban van de storm. Het land ligt plat en de NS heeft besloten dat rijden te gevaarlijk is. Wie nog naar Groningen moet, heeft daarmee dikke pech. En dat terwijl het weer in Groningen beroerd is, maar de storm vooral langs waait. Maar File Under was gelukkig al in Groningen en weer of geen weer, we gaan op pad om bandjes te kijken voor u.
Naast Eurosonic is ook nog een groot randgebeuren. Op de Grote Markt speelt een keur aan Nederlandse artiesten en de kroegen die niet meedoen met Eurosonic programmeren zelf bandjes. Zoals Brouwerij Martinus. Daar open I Took Your Name de avond. I Took Your Name is de band van Chris van der Ploeg. Hij bracht vorig jaar met White Wall, Silent Light, een van de betere platen van het jaar uit. Hij wordt vandaag begeleid door Jan Bart Leeuw op harmonium. I Took Your Name speelt een mooie ingetogen show, waar Brouwerij Martinus ook stil naar luistert. Een feit dat Van Der Ploeg ook opvalt en de zaal ermee complimenteert. Het is een fijn begin van de avond. Ook in Der AA-kerk is het muisstil. Het Deense We Like We, de eerste band die we zien uit focusland Denemarken, zegt daar een mooie klassieke show neer. Hoewel (neo)klassiek, schuwen de dames het experiment niet en met de akoestiek van Der AA-Kerk, maakt het dat de plek en band goed samenkomen. De Eurosonic-donderdag begint aldus kalm, maar daar is niets mis mee.
In de USVA staat Roe. Met punt. Roe. is de jongste artiest die we zien vandaag, maar ondanks haar achttien jaar speelt ze gedreven show, die al wat podiumervaring verraadt. Roe. speelt samplepop en begeleidt zichzelf via ingespeelde samples en een drumcomputer. Ze is ontwapenend als ze enthousiast vertelt over haar aankomende negentiende verjaardag is de hele USVA blij voor haar en maakt de agenda vrij. In de Lutherse Kerk speelt de Engelse Freya Ridings. Ridings is het voorbeeld dat streaming wel kan werken voor een artiest. Ridings bracht haar eerste singles zelf uit en Spotify deed de rest. Het helpt natuurlijk ook dat Ridings een van de mooiste stemmen van deze editie van Eurosonic heeft. Ze begeleidt zichzelf op piano en live wordt ze begeleid door een band die vooral spaarzaam aanvult. Precies zoals het hoort, want de focus blijft zo op Ridings en haar prachtige stem.
Over prachtige stemmen gesproken: Bij Wildwood Kin hebben ze er drie. Wildwood Kin, uit Exeter, Engeland, is het folky zusje van First Aid Kit. Ook deze band bestaat uit twee zussen, Emillie en Beth en worden aangevuld nicht Meghan. Keep it in the family. Wildwood Kin speelt semi-akoestisch en prachtige samenzang, wat helemaal naar voren komt als ze een Crosby Stills and Nash-cover inzetten. Het optreden dreigde even in het water te vallen omdat de drumster haar stokken vergeten was, maar in een muziekstad als Groningen is dat toch ze geregeld. Ook hier is de akoestiek van Der AA-kerk een puike toevoeging. Een mooi, gloedvol optreden.
De rijen. We gaan het er niet over hebben, maar het lijkt dit jaar erger te zijn naar anders. Drie bands kunnen we skippen, vanwege de onmogelijkheid om binnen te komen en hun vervangers, stappen niet in het gat. Het Belgische Nordmann speelt een soort jazzrock met postrockinvloeden, maar kan niet sprankelen. De electropop van Emma Bale is even aardig, maar daar wreekt zich een gebrek aan afwisseling in de nummers. Aan podiumbeest Emma Bale, uit België, ligt het verder niet. Het Italiaanse Weird Bloom is weird inderdaad en volgens stemmen in het publiek, alleen leuk als je heel dronken bent. The Magnettes, naar eigen zeggen uit een shittown in het noorden van Zweden is een slap aftreksel van die Antwoord en vooral een gimmick. Het valt overigens ook niet mee om sexy te wezen, in die lelijke kelder onder Vindicat.
Maar gelukkig is er Bitchfalcon. Deze Ieren blazen het stof der verveling even weg. Bitchfalcon is een powertrio, aangevoerd door Lizzy Fitzpatrick en zij baant zich op gitaar door het gehele rockcanon heen. Het is allemaal niet nieuw, maar wel fijn. Fitzpatrick voelt zich thuis op het podium en weet de weg op de gitaar. Het gromt, het schuurt, het beukt en het swingt. Eindelijk even de voetjes van de vloer en buiten adem verlaten we Huize de Beurs. Zoals gezegd, niets nieuws, maar wel heel erg fijn.
Waarmee de Eurosonic-donderdag erop zit. We hebben minder gezien dan normaal, door de vermaledijde rijen, maar met Wildwood Kin en Bitchfalcon kunnen we toch wat geslaagde optreden bijschrijven. Het kan niet altijd feest zijn, immers…