Na drie dagen Eurosonic vergt Noorderslag wat aanpassing. De locatie is anders, de muziek is anders en het publiek is anders. Daar waar het Eurosonicpubliek bestaat uit professionals uit het vak en muziekliefhebbers, omdat Eurosonic een showcase-festival is voor Europese bands. Op Noorderslag staan louter Nederlandse artiesten en die trekken een ander publiek. Een frisser publiek, want nog niet drie dagen onderweg, maar ook een publiek dat soms meer voor het feestje komt, dan voor de muziek. Een publiek ook dat Popprijswinnaars Kensington in het hart sluit. De terechte winnaars overigens, want veel groter dan Kensington hebben we ze niet, op rockgebied in Nederland. Een aantal keer de ZiggoDome uitverkopen is een puike prestatie en daarmee hadden ze de prijs eigenlijk vorig jaar al verdiend. Kensington speelt vervolgens een degelijke show, die niet kan verhullen dat het toch wel allemaal op elkaar lijkt en dat het soms wel iets minder mag met de grote gebaren. Maar de Grote Zaal van de Oosterpoort houdt ervan en zingt uit volle borst mee.
Ook groot, maar dan op een andere manier in Boef. Boef’s komst is controversieel en hij verontschuldigt zich nogmaals voor zijn misplaatste opmerkingen over vrouwen. Boef’s Habiba is met miljoenen views op YouTube mateloos populair, een feit dat hij fijntjes nog even laat weten. En Boef laat zien waarom hij zoveel views heeft, want wat hij doet is gewoon goed en de Kleine Zaal eet uit zijn hand. Hij mag er dan zelf nare denkbeelden op nahouden, een goede rapshow weggeven, dat kan Boef.
Vlak na elkaar staan Maan en Roxanne Hazes. Bij Roxanne Hazes zijn veel mensen benieuwd hoe haar nieuwe muzikale richting uitpakt, want het is afgeladen vol. En dat pakt live wat minder goed uit, want ze speelt, ondanks dat Noorderslag een droom voor haar was, een wat vlakke en ongeïnspireerde show. Haar zwangerschap lijkt haar meer bezig te houden, want als ze het daar over heeft, dan sprankelt er ineens wat enthousiasme. Dat doet Maan beter. Maan wilde ook graag hier staan en schreeuwt dat ook van de daken. Maar dat past weer naadloos in haar enthousiaste show. Ze heeft een goede band en lijkt geboren te zijn voor het podium. De composities mogen soms nog wat sterker, maar verder is Maan klaar voor festivalseizoen. Het duet met Ronnie Flex is een leuk toetje. Wende is al wat verder in haar carrière. Er komt een nieuwe plaat in maart en daar speelt ze een aantal nummers van. We kijken er naar uit, want het is weer ijzersterk. Hier valt overigens op, dat het Noorderslagpubliek wat ouder is, want bij Wende is het, in tegenstelling tot een Boef en een Maan, gewoon vol. Net zo vol als bij Naaz. Ook Naaz uit haar blijdschap over haar aanwezigheid op Noorderslag en vermeldt dat ze nooit gedacht had, dat ze haar nummers buiten de slaapkamer, waar ze ze opnam, zou kunnen laten hoor. Naaz woont inmiddels in Londen en heeft ook een Engelse band bij zich, die haar adequaat begeleidt. Een fijne show.
Het andere publiek, het feestpubliek, doet zich gelden bij akoestische acts. Vooral de Patio is onbarmhartig, want zowel Pitou en Rosemary and Garlic worden overstemd. Pitou probeert het met humor nog te redden en bij Rosemary and Garlic probeert een deel van het publiek de rest stil te manen. Het is zonder succes. Ook Dool heeft in de gaten dat ze niet het gebruikelijke publiek voor haar heeft. “Hebben jullie nog nooit een gitaar gezien?”, sneert ze, om het vervolgens lachend af te doen als Rotterdamse humor. Dool houdt het helaas kort, want zo heel veel gitaargeweld staat er niet geprogrammeerd op Noorderslag. Wel Ghanapop en Surifunk. Amartley mixt de muziek van zijn achtergrond, Ghana, met reggae, R&B en hiphop en dat is een aanstekelijke mix. Amartley heeft promotievlaggetjes meegenomen en dat is een goed idee. Iedereen zwaait mee en tot laat op de avond zie je ze overal nog liggen. Arp Frique speelt Surifunk. Ap Frique is de band van Ronald Snijders, aangevuld met muzikanten uit de Surinaamse en Kaapverdische scene en de swingende funk van Arp Frique luistert en danst lekker weg. Dit jaar komt de eerste plaat, we zijn benieuwd…
De postpop van EUT en de indiepop van Waltzburg zijn even verfrissend voor de afwisseling, maar in beide gevallen is het net niet afwisselend genoeg om de aandacht er voor het volle optreden bij te houden. Wat Dodecahendron wel lukt. De brute metal van deze heren staat haaks op de rest van het programma, maar is fijn ter afwisseling. Ze spelen de zaal vakkundig leeg, maar dat kan er ook mee te maken hebben dat het inmiddels na tweeën en bij menigeen het licht uit gaat. Zo ook bij File Under. Vier dagen bandjes kijken, beschrijven en fotograferen zit erop. Het was een fascinerende en afwisselende Eurosonic / Noorderslag en vooral de programmering van Noorderslag is wel eens minder geweest. We hebben ons vermaakt en we verklaren het festivaljaar 2018 nu officieel voor geopend…