Lionboy
Soms zijn er zangeressen waarvan de muziek je niet zo heel veel doet, maar die toch positief opvallen omdat hun liedjes nét even wat beter zijn dan het gemiddelde popliedje en vooral omdat ze een hele goede stem hebben. De Amerikaanse Lissie (Elizabeth Maurus) is zo iemand. “In Sleep” was jaren geleden het eerste liedje dat ik van haar hoorde en me meteen pakte door haar krachtige stem. Het nummer stond op haar debuutalbum Catching A Tiger uit 2010. Maar die goede stem alleen was niet genoeg, haar liedjes waren toch net iets te poppy naar mijn smaak. Lissie bracht vervolgens in 2013 en 2016 nog albums uit maar die waren ook net iets te wisselvallig en zelfs hier en daar gelikt. Toch was ik benieuwd naar haar inmiddels vierde album Castles. En dat blijkt ineens reuze mee te vallen. Lissie heeft de gepolijste productie de deur uitgedaan en keert terug naar een basisgeluid waarin haar stem volledig tot zijn recht kan komen. Gelukkig laat ze haar rauwe randje wat meer horen. En jemig, wat kan zij zingen zeg. Dat begint meteen al goed in het gedragen “World Away” waarin Lissie haar vocale kunnen goed laat horen. Titelnummer “Castles” is een popsong maar wel een hele goede met een fraaie melodie, net zoals “Best Days” waarvan het refrein niet meer uit je hoofd gaat. “Feels Good” is dan weer een melancholisch popliedje en “Blood & Muscle” een heuse powerballad waarin Lissie je omver blaast. Met “Meet Me In The Mystery” sluit Lissie net zo gedragen af als hoe ze begon. Castles is één van de betere popplaten die ik dit jaar hoorde en waarop Lissie gelukkig niet allerlei productionele hoogstandjes gebruikt maar volledig vertrouwt op haar prima liedjes en haar schitterende stem. Ik moest tijdens het luisteren meerdere malen aan Adele denken. Wat mij betreft doet Lissie niet voor haar onder.
File: Lissie – Castles
File Under: Terug naar de basis
File Facebook: [Lissie op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Lissie]