Zo de voetjes mogen even van de vloer. Dat kan niet anders bij het horen van de opener “Strawberry Sunday”. Het in Berlijn gevestigde Un Ãne Gonflable probeert de stemming er meteen in te krijgen. Het lijkt allemaal wel een beetje op de huidige Franz Ferdinand: een beetje gitaar, een beetje keyboards, maar vooral het dansbare tempo erin houden. Verdere referenties die ik zoal lees zijn King Of Convenience en The Strokes. Zanger Luc André is afkomstig uit Parijs, maar zingt zowel Franstalig als Engelstalig. Dit is zo’n band waarbij ik me voor kan stellen dat de zaal bij een goede podiumpresentatie plat gaat. Er is niets nieuws onder de zon, maar het hart zit op de goede plaats. Het is wel dat ik aan het eind van het album de uitschieters gemist heb, en de sound, de zang, de muziek en de liedjes toch nét wat te weinig eigens heeft. Daar zouden ze bij de opvolger eens over na moeten denken. Het is nu net wat teveel dertien in een dozijn. Maar een opblaasbare ezel stoot zich vast niet twee keer aan dezelfde steen.
Eigen beheer
File: Un Ãne Gonflable – Un Ãne Gonflable
File Under: Te weinig origineel, wel aanstekelijk