Soms duurt het wat langer voordat het spreekwoordelijke kwartje bij mij valt. Ondanks de vele goede recensies en het feit dat Judy Blank geen kans onbenut liet om de loftrompet over ze te steken, had ik nog steeds niet naar The Wood Brothers geluisterd. Vandaag was het dan eindelijk zo ver en inderdaad, de recensies snijden hout en Judy Blank had geen woord te veel gezegd. is al het zesde album van de broers Chris en Oliver Wood en multi-instrumentalist Jano Rix. Bassist Chris Wood is tevens een van de drie van het jazztrio Medeski, Martin en Wood. De broers komen uit Colorado maar wonen al weer geruime tijd in Nashville. Dat wil niet automatisch zeggen dat The Wood Brothers dus countrymuziek maken. Ze trekken het veel breder, op One Drop Of Truth is rootsmuziek in allerlei vormen te horen. Het album trapt nog rustig af met de countryfolk van “River Takes The Town” maar slaat met “Happiness Jones” een wat meer funky en jazz-achtige weg in. Dat Oliver Wood wel raad weet met de slidegitaar is te horen in het catchy “Sky High” en het zwoele “Seasick Emotions”. “Laughing Or Crying” is dan weer wat stevigere bluesrock. Het knappe van The Wood Brothers is dat ze deze stijlen allemaal perfect beheersen en er een totaal eigen geluid van weten te smeden. Het valt sowieso op dat er uitmuntend gemusiceerd wordt op dit album. En zingen, zowel solo als meerstemmig, kunnen ze ook al. Titelsong “One Drop Of Truth” is geheel meerstemmig gezongen en het klinkt krachtig en prachtig. The Wood Brothers klinken als een mix van The Band en Little Feat maar hebben toch een heel eigen sound. One Drop Of Truth kwam al eerder dit jaar uit maar is te goed om te blijven liggen en is een van de betere albums van dit jaar.
Soms duurt het wat langer voordat het spreekwoordelijke kwartje bij mij valt. Ondanks de vele goede recensies en het feit dat Judy Blank geen kans onbenut liet om de loftrompet over ze te steken, had ik nog steeds niet naar The Wood Brothers geluisterd. Vandaag was het dan eindelijk zo ver en inderdaad, de recensies snijden hout en Judy Blank had geen woord te veel gezegd.