Dat de naam Kurt Vile in mijn hoofd opkomt wanneer ik naar Steve Gunn luister, blijkt niet zo heel vreemd te zijn. Hij was namelijk een poosje gitarist in diens band The Violators. Dat de man al ruim vijftien jaar zelf albums uitbrengt was mij niet bekend. The Unseen In Between is mijn eerste kennismaking met de New Yorker. Zoals gezegd komen er Kurt Vile-associaties bij me op en dat komt door de weidsheid en dromerige sfeer van zijn liedjes. Bij Vile lijkt het echter alsof de man continu in hogere sferen verkeert door het gebruik van allerlei genotsmiddelen. Bij Steve Gunn voelt dat niet zo, hij staat met beide benen op de grond en stelt zich kwetsbaar op, wat negen melancholische liedjes oplevert. Melodieuze liedjes ook met goede opbouw. Steve Gunn zingt niet slecht maar dat hij in de eerste plaats gitarist is, dat is goed te horen. De gitaarpartijen zijn prachtig en dominant. Akoestisch en folky zoals op “New Moon”, “Chance” en “Stonehurst Cowboy”, maar ook wat steviger en elektrisch zoals in “Lightning Field”. Bijna elk liedje heeft een herhalende melodie die langzaamaan verder openbloeit en op het einde naar een soort climax toe werkt. Dit is het mooist gedaan in het bezwerende “New Familiar”. Meg Baird, ook al actief als achtergrondzangeres bij Kurt Vile, voegt hier en daar wat subtiele achtergrondzang toe. The Unseen In Between is een mooi album met fijne songs die je doen ontspannen op een rustig moment van de dag. En Steve Gunn is een uitstekende muzikant die wat mij betreft net zoveel lof verdient als zijn voormalige collega Kurt Vile.
Matador
File: Steve Gunn – The Unseen In Between
File Under: Take it easy
File Facebook: [Steve Gunn op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Steve Gunn]