Neoklassiek pianist Nils Frahm speelde blijkbaar met het idee om van All Melody een driedubbel album te maken, maar uiteindelijk is de rest van het materiaal uitgebracht via de EP’s Encores 1 en Encores 2. Echte restjes zijn het nu ook weer niet, maar niet alles had ook goed bij All Melody gepast, dus begrijpelijk is het wel. Op Encores 1 gebruikt Frahm alleen de piano en het harmonium en dat lijkt meer op zijn oudere werk. Het is een tikkeltje saai en dat ben ik niet zo van Frahm gewend; het meandert nogal door in lichte weemoed. Normaal kan hij me nog wel eens ontroeren door enkele mooi geplaatste toetsaanslagen, maar dat mis ik hier een beetje. Encores 2 sluit in het begin nog aardig aan op het eerste deel. “Sweet Little Lie” en “A Walking Embrace” begint nog met rustige herhalende pianoklanken om vervolgens met “Talisman” meer de ambient kant op te gaan met fijn uitwaaierende synthesizerklanken. Het lange “Spells” grijpt vervolgens echt terug op de elektronische ambient en techno van All Melody, het nummer zou daar zeker op hebben gepast. Het is een wonderschone trip in een wolk van klanken waarop je fijn weg kan drijven. Het is tevens het hoogtepunt van de Encores EP’s vind ik, waarop Frahm in eerste instantie wat nadrukkelijker terugkeert naar de eenvoud en essentie. De kunst van het weglaten. En dat is niet overal even boeiend. Encores 2 is uiteindelijk wel een hele interessante toevoeging aan het oeuvre, maar ergens vind ik het toch ook opvallend dat Frahm mij op de laatste albums meer kan raken met zijn elektronische klanken dan met puur neoklassiek pianospel.
Erased Tapes
File: Nils Frahm – Encores 2
File Under: Opwarmen in de magnetron
File Social: [Nils Frahm is deleting his social media accounts]