‘Left out, an ocean on top.’ De kwaliteitssprong van het jaar, komt op conto van Helado Negro. Ik besprak tien jaar geleden Awe Owe voor uw favoriete muzieksite, al ontbreekt het bewijs. Het bleek een aangename, doch ietwat neuzelige ‘weird folk’-plaat, een prototype waar het platenlabel Asthmatic Kitty er die periode velen van in de aanbieding had. (Denk bijvoorbeeld aan het eveneens wat hermetische Fol Chen.) Voorbij is die navelstaarderige tijd, in elk geval op het fraaie This Is How You Smile. Roberto Carlos Lange zingt beter, hij schrijft beter, en – voor mij het opvallendst – hij klinkt zoveel vetter. Het voelt alsof er een doffe deken van zijn zolderkamerpop is afgehaald. Hetzelfde manco waar Animal Collective al een carrière lang last van heeft, trouwens. Hun invloed is her en der merkbaar, terwijl de Spaanstalige folksongs veel weg hebben van Devendra Banhart. Het zijn de grote namen waarmee Helado Negro nu kan wedijveren. Laat ik er twee liedjes uitlichten. “Imagining What To Do” begint als fragiel wiegliedje (‘just lay inside your dream’.) Vervolgens barst de track open in een heuse steel drumsolo! Zelfs Ovide en zijn vriendjes zouden het niet beter bedacht krijgen. Nog wat mooier (en consistenter) is het album-hoogtepunt “Running”. Een synthbass-groove zet de toon voor een gedeconstrueerde yacht rock-parel. Helado Negro rent hier geestverwant Toro y Moi stra(a)lend voorbij. De tijd wordt door tovenaar Lange gestretched richting oneindigheid. Zijn tijd is aangebroken.
RVNG
File: Helado Negro – This Is How You Smile
File Under: De titel waarmaken