Door een mooi toeval verkeerde ik een week lang in droneland. Ambient van het zwaarste soort. Niet langer kan men dan nog spreken van ‘meubelmuziek’. Flauw geformuleerd: Satie wordt Satan, wanneer duistere blokken de kamer vullen. Allereerst gaf ik Fennesz’ nieuwe album een nieuwe kans. Grote voorganger Pitchfork doopte Agora niet voor niets tot Best New Music, toch!? Helaas. Ik blijf de plaat naar Oostenrijkse begrippen saai vinden. Nergens dwarrelen veertjes van schoonheid neder, die Fennesz toch meestal ergens achterin zijn dissonante glitch-mix verstopt. Vervolgens onderging ik een drone van de meest ‘eenzame’ soort. De Amsterdammer Sietse van Erve maakt als Orphax vele jaren furore met ijle bouwwerken van klank. Op Live Circles doet hij wat de titel belooft. Hij laat de lucht in de huiskamer opstijgen en rondcirkelen. Het lijkt minutenlang slechts een enkele toon, maar wie geduld betracht, krijgt overtoon na overtoon om zich heen gezwachteld, tot opgaan onvermijdelijk is. Op de burelen van File Under, tenslotte, arriveerde AKE’s I Remember The Trees. In alle opzichten een bewust hermetische plaat, inderdaad, wel zo gepast eigenlijk. Ik moest de titel en googlen om hem te ontcijferen! AKE past vooral in het straatje van Fennesz, ook de drones van de Italiaan hebben kartelrandjes, rafelen voor de oren van de luisteraar in stukken uiteen. Het is een disintegratie-kunst die soms wat blasé dreigt te worden. AKE kan bovendien iets leren van Orphax over lengte. Zeker de eerste helft van zijn album, kapt de geluidstovenaar zijn stukken opmerkelijk snel af. De plaat gaat de diepte in zodra AKE zijn computers eindelijk (en eindeloos) tot het uiterste drijft. “Aspettando”, waarschuwt hij zichzelf. Hij weet het dus wel.
TRST
File: AKE – I Remember The Trees
File Under: Stop listening to it, start experiencing it.
File Audio: [Bandcamp]