Geen kuddo’s voor het vreselijke lettertype waaruit ik de naam van de mevrouw op de hoes niet eens kon lezen. Ze heet dus Shannon Lay. Ook geen kuddo’s voor de lelijke foto op de hoes en een niet leesbare sticker met info over het album August. Dan is de tekening op de binnenkant van de uitklapbare hoes beter, check deze in u platenwinkel. Maar goed dit gezegd hebbende vraag ik toch even aandacht voor de muziek van deze Amerikaanse singer-songwriter. Het is haar eerste album op het fameuze Sub-Pop. Ze heeft steun – en dat zou je qua muziekstroming niet zeggen – van producer Ty Segall (actief in het garagerockgenre) en muzikanten als Mikal Cronin en Laena Geronimo (Feels). Allemaal personen waar zij op haar beurt weer haar muzikale diensten aan (heeft) verleend. August is een prachtige breekbare plaat waar ik mede door de kwetsbare productie geraakt wordt. Er zijn raakvlakken met het werk van Nick Drake en Joni Mitchel: het gitaargebruik, de vioolpartijen door Geronimo en zeker de ingetogen. Niet de minste qua muzikale referenties zou ik zeggen, maar toch is het allerminst een copycat. August is een plaat die behoort tot de platen die op het eerste oor niet opvallen, maar beter worden naarmate je ze vaker draait. Het meesterwerk – zo wil ik het wel noemen – houdt er echter na zo’n 31 minuten mee op en dat is het enige minpunt. Ik wil meer. Maar goed, dan maar eens verdiepen in haar eerdere platen want die schijnen ook erg de moeite waard te zijn en zijn helaas totaal langs mij heengegaan.
Sub-Pop
File: Shannon Lay – August
File Under: Intrigerende singer-songwriter
