Lily Kershaw is niet de dochter van het Brits jaren tachtig popicoon Nik Kershaw maar komt uit Los Angeles. Het debuutalbum van de folky singer-songwriter stamt alweer uit 2013, in de tussenliggende jaren bracht ze nog een aantal EP’s uit en waren haar liedjes in vele series te horen, waaronder Criminal Minds. Kershaw maakt melodieuze en verhalende songs. Het eerste wat me opvalt bij beluistering van haar tweede album Arcadia is dat haar stem in timbre en melancholie, vooral in de lage regionen, me doet denken aan de stem van Janne Schra. Dat is een opsteker voor Janne Schra zou je denken, maar ik denk dat het juist andersom is en dat Kershaw nog wat zou kunnen leren van Nederlands meest melancholische zangeres. Variatie, voornamelijk. De elf liedjes op Arcadia zijn stuk voor stuk klein en sfeervol maar hebben ook bijna allemaal dezelfde opbouw. Na de eerste drie tracks denk ik nog dat dit best wel een mooi album kan gaan worden, maar als ik over de helft ben met luisteren ga ik me een beetje irriteren aan de eenvormigheid. In een nummer als “Here’s To Us” wordt nog wel geprobeerd van het veilige pad af te wijken door de toevoeging van een iets rijker arrangement en elektronica en “The Sea” stijgt ook boven de brei uit omdat het een duet met John Bryant is. Maar eigenlijk vind ik Arcadia één lang nummer van ruim 35 minuten, onderverdeeld in elf kleine hoofdstukjes. Misschien was dit ook wel de bedoeling van Lily Kershaw maar ik ben er snel klaar mee.
Lily Kershaw treedt maandag 27 januari op in Paradiso Noord in Amsterdam.
Nettwerk
File: Lily Kershaw – Arcadia
File Under: Duurt te lang
File Facebook: [Lily Kershaw op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Lily Kershaw]