Met Ekhidna bracht Hedvig Mollestad ineens geen plaat meer uit als trio. Is de jazzpsych/stoner-gitariste hier dan solo gegaan? Ik vroeg het me af. Mollestad had al langer het idee om voor een grotere groep te schrijven en een uitnodiging van het Vossajazz-festival in 2018 was daarvoor een goede aanleiding. Ekhidna is een bewerking van dat werk, waarbij ze wordt ondersteund door meesterdrummer Torstein Lofthus, die ik heel hoog heb zitten door zijn werk voor het Noorse Shining (hij speelde mee op het befaamde Blackjazz-album en hij is nog steeds actief bij Elephant9), percussionist Ole Mofjell, Marte Eberson (Highasakite, Erlend Slettevoll) op keyboard en trompettist Susana Santos Silva (Mats Gustafsson´s NU-ensemble). Het album laat inderdaad een verdieping horen ten opzichte van het Hedvig Mollestad Trio, dat al eens flink indruk maakte in een volgepakt en zweterig achterafzaaltje van Extase op Roadburn 2017. Wat mis ik dát zeg tijdens corona-tijden. Ik vond het toen ook al wel bijzonder, een dame (mag ik dat zeggen?) die psych/stoner op de gitaar laat klinken alsof het haar geen enkele moeite kost. Het trio liet daar de zaal in een – eh – extase achter. Het openingsnummer “No Friends But The Mountains” laat al horen dat dit album verdiept en verbreedt. Met de trompet vormt het hier al direct een stemmige introductie tot een afwisselend album. Als “A Stone’s Throw” wordt ingezet weten we ook dat het ook de opwindende jazz-rock-kant op kan gaan op dit album, met het dynamische, jazzy spel van Lofthus als opvallende smaakmaker. Mollestad zelf weet hierin ook een behoudende gitaar-noot te spelen, wat de sfeer van het album ten goede komt. Niet alleen dat jachtige spel dus. Ook het lange “Antilone” kent wat rustpunten, maar het excelleert ook zoals het Trio dat goed kon. Wat een geweldig nummer. Beetje neurotisch soms, maar dat kan ik hier goed hebben. Alleen van “Ekhidna” word ik dan wat nerveus, misschien omdat de trompet hier wat doelloos ontspoort. Het afsluitende “One Leaf Left” bevat ook wel smaakvolle improvisaties van de muzikanten, maar mist ook wat richting of gevoel misschien. Maar als geheel is het album wel een succesvolle verdieping van haar ambities, met een aantal andere klasbakken uit de Noorse muziekscene. Mollestad als trio of kwintet, het maakt niet uit. Ik zou het graag live opgevoerd zien worden in een zweterig achterafzaaltje en zou daarbij ongetwijfeld dik uit mijn plaat gaan. Hopelijk kan dat snel weer.
Rune
File: Hedvig Mollestad – Ekhidna
File Under: Opwindende psychjazz
File Social: [Twitter] [Facebook] [Instagram]