Wanneer je het internet goed afspeurt kom je nog weleens tot leuke muzikale ontdekkingen. Gelukkig ben ik niet de enige die dat doet en steek ik ook veel op van de speurtochten van anderen. Paradiso heeft een Sugar Mountain concertreeks voor Americana, roots, folk en country. Op de bijbehorende website geven de zogeheten ambassadeurs zo eens in de zoveel tijd albumtips. Een van de laatste aanbevelingen was Los Dos van het trio Nocona uit Los Angeles. En na Country Westerns is dit het tweede trio op rij in 2020 met een heel fijn album. Ik stel me zo voor dat wanneer Gram Parsons nu geleefd zou hebben, zijn Cosmic American Music geëvolueerd zou zijn en zou klinken als dit album. Nocona, bestaande uit het echtpaar Chris Isom (zang, gitaar) en Adrienne Isom (bas) en drummer Justin Smith, gooien alle rootsstijlen bij elkaar op hun derde plaat. Van fijne, melodieuze countryrock (“Stabby Mike”) tot de wat stevigere variant (“Chester”). “Free Throw” klinkt als Little Feat in hun beste dagen, en bij “Never Come Back” fluit je al heel snel mee. “Too Much To Lose” is een aanstekelijke rocker en zou zo van The Flying Burrito Brothers geweest kunnen zijn. In “Post Apocalyptic Blues” zit Nocona in de kroeg, het is een meezinger en op de achtergrond hoor je het gerinkel van glas en applaus van de bezoekers. “Unseen Hand” wordt voortgedreven door een heerlijk catchy riff. In alle elf songs is er een prominente plek voor de pedal-steel gitaar wat de songs dichtbij de countryrock houdt. Met “Ace In The Hole” sluiten ze af met een ballad van ruim zes minuten waarin alles samenkomt: de melodie, de pedal-steel en de rock. Los Dos is als een jukebox met het beste wat rootsrock momenteel te bieden heeft die ik graag op repeat zet.
Mule Kick Records
File: Nocona – Los Dos
File Under: Cosmic American Music 2.0
File Facebook: [Nocona op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Nocona]