Rond deze tijd is de gekte weer toegeslagen rondom lijstjes als de top 2000. Ik ben er niet zo van. Van al die oude grijsgedraaide nummers. Van die afgelikte boterhammen. Als het dan toch moet zet ik liever de Snob 2000 aan via Pinguin Radio, maar meestal draai ik nieuwe muziek. Er worden nog steeds erg veel goede dingen uitgebracht, alleen moet je het soms weten te vinden. Vaak is de zoektocht als voorbereiding op festivals om de nieuwe artiesten te leren kennen die daar staan geprogrammeerd. Bij REZN vielt het kwartje vooral tijdens hun optreden op het Sonic Whip festival in 2019. In de kleine zaal van Doornroosje maakten de Amerikanen best wel indruk met hun sfeervolle doom/sludge met een twist. In eerste instantie klinkt het als een band als Monolord, ook vanwege de wat hoge zang, maar de band voegt een hoop extra smeuïgheid toe met sax en elektronica. Waar de meeste doombands vooral lomp proberen door te hakken, is het eerste deel van “Waves Of Sand” meer relaxte ambient psych met een oosters tintje, om vervolgens alsnog toe te slaan met zware bassen en headbang-riffs. Om daarna weer terug te keren naar die oase van rust in de woestijn, met op de achtergrond een stemmig saxje. Best apart. “Garden Green” leunt ook op een langzaam ritme met ruimtelijke synths en een sax, je zou het reggea-achtige wegzweef-psych kunnen noemen. Joh, was dit geen doom/stoner-band? Jawel, het doomy deurtje gaat weer open aan het begin van “The Door Opens”, maar wisselt ook af met meer zweverige psych. Zo ook “Optic Echo”, waarbij de sax een fijne hoofdrol vervult. Het lange outro op “Mother / Forever Time” is ook bijzonder, omdat de band daar gewoon even uitgebreid de tijd neemt om een beklemmend ruimtelijk sfeertje neer te zetten zonder percussie. Het schuurt, kraakt en piept en trekt je weer in een andere dimensie. Daarna komen de riffs extra hard aan op “Inner Archtecture”. Toch is er altijd weer de terugkeer naar een tikkeltje meer emotie, waardoor dit nummer mij ook even aan het Portugese Sinistro deed denken. “Scarab” daarna is ineens weer sneller, meer sludge/stoner. Best afwisselend en verrassend allemaal dus als je het hele album in ogenschouw neemt. Mooi schakelen tussen het klassieke doorbeuken en wegzweven op ruimtelijke muziek. Afwisselen tussen agressie en melancholie. Nou goed. REZN zal wel nooit eindigen in de top 2000, daarvoor is het vast te obscuur, maar ik ben snobistisch genoeg om te denken dat het wel erg zonde is om altijd maar in het verleden blijft hangen. REZN vind ik dus een goed voorbeeld dat er tegenwoordig ook nog steeds hele fijne nieuwe en verrassende muziek wordt gemaakt. Dus doe eens gek. Zet eens iets anders op. Ontdek een ander plekje.
Eigen beheer
File: REZN – Chaotic Divine
File Under: Afwisselende doompsych