Voor me ligt een prachtig vormgegeven cd-digipack van The Tibbs. De kleuren en opmaak lichten alvast een tip van de sluiter op: het is geïnspireerd op de zestiger/zeventiger jaren. Waar het soms zoeken is op een cd-hoesje naar de uitvoerende en titel, daar is dit hier meteen al duidelijk waar we mee van doen hebben: The Tibbs is een achtkoppige band inclusief een zangeres die op de voorgrond staat. Another Shot Fired is het tweede album van deze Noord-Hollandse band (Amsterdam/Alkmaar /Hoorn) en de eerste met frontvrouw Roxanne Hartog. De dame heeft een fijne strot die prima past bij de soul die The Tibbs brengt. Ondanks de grote bandsamenstelling is het geluid geen geluidsbrij en komen de individuele muzikanten tot hun recht. Altijd fijn zijn de aanwezige koperinstrumenten als trompet en sax (2x). Voor de productie tekende Paul Willemsen, onder andere bekend van Lefties Soul Connection en Beans and Fatback. Prijsnummers zijn “Not A Beggar”, “Get Us Through The Night” en “Mama Says”, omdat je hier het gevoel hebt dat het menens is. Verder is het lekker swingen op de titelsong en mogen de zelf geschreven (!) nummers er zijn. Maar toch is er iets wat me een beetje dwars zit: hoe goed ook, het kleurt mijn inziens net wat teveel binnen de lijntjes. Het mag best wat meer schreeuwen, het mag best een keer uit de bocht vliegen, graag zelfs. Zo waaien de liedjes net wat teveel voorbij. En om er maar eens een cliché tegenaan te gooien: dit komt op het podium vast helemaal goed. Voordat dit stukje ook wat teveel binnen de lijntjes kleurt: “Verdomme, wat mis ik de podia en wat moeten we alle artiesten die nog muziek uitbrengen koesteren. En – ja – wat voel ik me na dit stukje een zeikerd.”
Record Kicks
File: The Tibbs – Another Shot Fired
File Under: Koesteren wat we hebben
File Audio: