Sommige bands maken vooral live enorme indruk. Ik heb dat ook wel bij het Noorse Elephant9 dat op de plaat nog wel eens kan klinken als neurotisch free-jazz gefröbel, maar live heeft het al een paar keer flink indruk op me gemaakt door hun aanstekelijke progressieve neo-psychedelische jazzrock. Opzwepend als een malle. Een goede poging om dat vast te leggen werd gedaan met de live-albums Psychedelic Backfire I & II uit 2019. Arrival of the New Elder is een nieuw studioalbum als opvolger van Greatest Show on Earth uit 2018, met wederom een hoofdrol voor Ståle Storløkken op toetsen (synths/mellotron), die eerder met Motorpsycho samenwerkte en optrad (The Death Defying Unicorn uit 2012). Hij is soms wat te prominent aanwezig met zijn spel en dat gaat dan ten koste van misschien wel de beste ritmesectie ter wereld. Bassist Nikolai Hængsle Eilertsen kwamen we laatst ook tegen bij Møster! en werelddrummer Torstein Lofthus speelde ooit bij het Noorse Shining (hij had daar een groot aandeel in het fenomenale Blackjazz-album) en vorig jaar speelde hij nog op het album van Hedvig Mollestad. Bij Møster! speelt trouwens ook Snah van Motorpsycho (en hun ex-drummer) en bij Motorpsycho zelf is de laatste jaren de Zweedse gitarist Reine Fiske (Dungen) actief, die in het verleden ook regelmatig met Elephant9 speelde. “Fascinerend”, zou Spock zeggen. Geweldig dat muzikanten zoveel verschillende samenwerkingen aangaan. Fiske deed toen ook mee met het optreden op Roadburn 2014 en ergens vind ik het wel jammer dat hij op de laatste albums niet van de partij is. Op Psychedelic Backfire II kun je nog horen hoe dat live klinkt. Arrival of the New Elder is opvallend rustig en dat is soms aangenaam, maar ook wel wat té kalm. Het titelnummer is bijvoorbeeld wel erg laidback waarbij Storløkken hier en daar willekeurig op wat toetsen lijkt te drukken. Relaxte, bijna ambient-achtige pysch, met wat space(cake). Zo heeft “Sojourn” een sfeer van watervallen, eenhoorns en zwevende paddenstoelen en “Tales of Secrets” zou goede liftmuziek kunnen zijn, maar het brengt mij niet direct naar grotere hoogten. “Throughout the Worlds” is ook iets van lome space-jazz-lounge, dat je ook onder een TV-programma over vakantiehuisjes zou kunnen plakken. “Chasing the Hidden” begint met druppels in een grot en laat je ook in slaap sussen, totdat er wat space-invader-geluidjes worden rondgeschoten. Volgens sommigen bevat dit album meer coherente en slimmer gecomponeerde nummers in vergelijking met dat vrijere losgeslagen jam-werk. Zou kunnen, maar ik hou er gewoon van als het gas er echt op gaat, zoals op “Rite of Accession”. Dat heeft een spannende, swingende, funky/jazzy ondergrond van ritmisch voortstuwende drums en bas, waarbij de synthesizer van Storløkken wel iets te hard in de mix staat, maar verder is dit een kandidaat om ook live te kunnen knallen. Denk aan een jammende Motorpsycho en ik moest bij vlagen ook even aan Jagga Jazzist denken. Ander hoogtepunt is het enorm funky en dansbare “Chemical Boogie”, waarin Lofthus en Eilertsen wel helemaal uit hun schulp kruipen. Dit soort stuiterende hoteldebotel-stukken hoor ik gewoon graag van de band. Maar het liefste zie ik ze weer live, zoals in 2018 toen ik een meter van de band stond omdat ze gewoon vóór het podium speelde. Ik stuiterde als vanzelf mee. Anderhalve meter afstand mag ook, als dat veiliger is. Ik snak er inmiddels enorm naar.
Rune Grammofon
File: Elephant9 – Arrival of the New Elder
File Under: Hoteldebotel en liftmuziek
File Social: [Facebook] [Instagram]