Het was weer even zoeken waar ik deze Australische band ook alweer van ken. Oh ja, Duyster draait het de laatste tijd wel eens, het radioprogramma van Studio Brussel op de zondagavond om zo lekker het weekend mee af te sluiten. Ik blijk in 2017 een van de voorlopers Dust nog tot plaat van de week te hebben gebombardeerd, dus ik vond er al eerder wat goeds van blijkbaar. Bij een ‘Mountain’ denk ik gelijk aan kolossale stoner-riffs met veel fuzz en vuiligheid, maar het vijftal maakt meer uitgerekte psychrock en krautrock om bij weg te dromen. ‘Meditatie met een fijn gruizig randje’, schreef ik al eerder, alhoewel het op Centre vooral als voortkabbelende psychpop klinkt, waarbij meestal lang aanhoudende synthesizertonen op de achtergrond klinken. Heel veel variatie in melodie en akkoorden hoef je dan ook niet te verwachten, maar je moet er vooral op proberen weg te drijven. Ogen dicht. Lurkend aan een kokosnoot. Ik moest denken aan het herhalende van Moon Duo bijvoorbeeld, maar ook psychrock-acts als Kikagaku Moyo and Minami Deutsch worden genoemd, naast de altijd en eeuwige referentie van krautrockpioniers als Neu! en Can. Maar dan allemaal in de luilekker-stand. Het zijn vaandeldragers van de ‘minimaal is maximaal’-traditie, zoals ze het zelf omschrijven. Zonder dikke uitspattingen dus en dat kan ik in dit geval best wel waarderen, al neigt het album bij “Dawn” wel erg sloom te worden. Het wordt weer iets vlotter met “The List”, dat als een zomerse lentedag je huiskamer binnenvalt. “Two Minds” is dan wel weer erg loom, maar wel met wah-wah gitaareffecten voor de stevige psychedelische paddenstoelentrek. Omgeven door wietlucht en hippies die geen haast hebben. “Aplomb” is dan vlotter met relaxed soleerwerk, een opmaat voor het sterkere laatste stuk van het album. “Peregrination” heeft namelijk een lekker vlot basgeluid, waterige wah-wah gitaargeluidjes en een jaren zeventig dwarsfluit. Hoewel nog steeds omgeven door wat bubblegum-psych, heeft het nummer een spannendere volle opbouw. “Second Home” is dan zelfs funky/dansbaar, vrolijk en energiek, alsof we even wakker worden geschud uit onze roes. De gitaar wordt hier wat scherper ook. De spaarzame zang op het album is verder wat verveeld, maar zit nergens echt in de weg. Met “Deluge” worden we vervolgens weer in slaap gewiegd met rustige gitaarpingels en zachte trommels. Centre is een fijne relaxplaat om na alle hectiek van de dag eens even echt tot rust te komen.
Fuzz Club
File: Mt. Mountain – Centre
File Under: Wegdrijfpysch
File Music: [Bandcamp]
File Social: [Facebook] [Instagram]