Electric Eye – Horizons

Ergens in mijn achterhoofd staat een lijstje met bands die ik graag een keer live zou willen zien. Dat gold in 2014 met name voor het Noorse Electric Eye, waarvoor ik graag een eindje naar Zwolle reed om ze in een krap bovenzaaltje te zien in café Het Vliegende Paard tijdens het Let’s Get Lost-festival. Op het Eindhoven Psych Lab een jaar later stonden ze zelfs twee keer, toen ze mochten invallen voor PAUW. Mooi bruggetje naar Fuzz Club (Records) dat het stokje later overnam van Eindhoven Psych Lab voor een tweedaags festival in de Effenaar. Horizons is het vierde album van het viertal en het eerste verschenen bij – juist – Fuzz Club. Eigenlijk lijkt de band na die voornoemde optredens een beetje op de achtergrond te zijn verdwenen. Niet echt terecht. Goed, Different Sun uit 2016 vond ik niet zo opvallend, maar met From The Poisonous Tree uit 2017 trokken ze wel goed door op de ingeslagen weg. Met meer zang, (pop)melodie en elektronica. Met Horizons lijken ze definitief het juiste format gevonden te hebben. De band zat hiervoor een week op het Noorse eiland Utsira waarbij ze inspiratie haalden uit de vulkaanuitbarstingen, onderzeese avonturen en de kracht van de omringende zee. Dat leverde naar eigen zeggen een draaikolk op van hypnotische space-rock, kosmische garage-blues, dystopische acid-prog en experimentele elektronica. Beter kan ik dat zelf niet verwoorden. In mijn oren klinkt het vooral als jazzy krautpysch met referenties naar Can en spannende jaren zeventig jeugdseries, denk ook aan het Franse Forever Pavot. Het album is een fijn avontuur op en rond zee. Erg sterk zijn de jazzy bas en drums in combinatie met fijne melodielijnen die elkaar goed versterken. Neem albumopener “En Bekymringsfri Koloni” of “The Sleeping Sharks”, dat een sterke baslijn bevat, waarmee het hele nummer een flinke groove meekrijgt. “Our Water Is on Fire” is slomer en treitert met synthesizers die hier en daar op walvisgeluiden lijken (ik moest denken aan Monomyths begin van “6EQUJ5”). Het is tevens een nummer dat wat dreigender overkomt. “Den Atmosfaeriske Elven” is ook wat steviger en kolkt aan alle kanten. Funky, melodieus en opzwepend. Een voorbeeld ook hoe de verschillende instrumenten harmonieus op elkaar ingrijpen, zonder dat het al te glad wordt. Neem ook “Put the Secret in Your Pocket”, dat uiteindelijk via een prachtig orkestraal geheel de diepte induikt naar wat meer emotie. “Lighthouse Rock” is een soort rustig gedragen maar funky psychpop-nummer dat zeker zo goed is als wat Tame Impala maakt. Er valt dus genoeg te ontdekken op Horizons, dat avontuurlijk, fris, optimistisch en krachtig is en mooi in balans. Electric Eye komt daarmee met stip terug op mijn wensenlijst om nog eens live te zien. Met dit nieuwe materiaal verdienen ze ook meer aandacht.

Fuzz Club

File: Electric Eye – Horizons
File Under: Psych am See
File Music: [Bandcamp]
File Social: [Facebook] [Instagram] [Twitter]