Toen er vorig jaar een avondklok kwam ben ik op de zondagavond een vaste luisteraar geworden van X-Rated op de Concertzender en Duyster via Studio Brussel. Die programma’s overlappen een uur, maar dat terzijde. Nu is er normaal erg weinig muzikale overlap tussen die zenders, maar recent hoorde ik op dezelfde avond Trentemøller voorbijkomen op beide zenders (een week later was Mark Lanegan aan de beurt, om iets minder vrolijke reden). Anders Trentemøller is een Deen en multi-instrumentalist en maakt vooral elektronische muziek, dat voorheen meer in de hoek zat van trance en house geloof ik, maar tegenwoordig meer richting ambient, indiepop en darkwave gaat. Het is misschien die donkere, slepende en licht mysterieuze sfeer die mij (en vermoedelijk ook die radioprogramma’s) aanspreekt. Ik volg het werk vooral sinds Fixion, dat hier ook nog fier in de (vinyl)platenkast staat en we zagen in die tijd ook optredens in TivoliVredenburg en Down the Rabbit Hole in 2017. Gek genoeg heb ik Obverse uit 2019 wat gemist of links laten liggen of ik heb er geen actieve herinneringen meer aan. Op Down the Rabbit Hole kwam het destijds wat minder uit de verf, wellicht door de keuze van een mindere setlist. Niet alle nummers van hem beklijven, ook toen. Memoria moest ook de nodige rondjes draaien (lastig als je streamt trouwens), maar de betere nummers komen dan toch naar boven drijven. De poppy songs met zang (Lisbet Fritze) bekoren me doorgaans een stuk minder, Trentemøller lijkt me toch sterker in het aanbrengen van spannende muzieklagen. Neem “Darklands” met een mooie weemoedige/melancholische sfeer, dat heeft helemaal geen extra zang nodig. “Glow” en “The Rise” hebben dat ook. “When the Sun Explodes” is eerst mellow maar ontspoort wat dreigender door de scherpere synths, en dat maakt het geheel een stuk spannender. Zo is “Swaying Pine Trees” uiteindelijk ook wat donkerder en dreigender. “Dead or Alive” valt op door het meer opzwepende karakter en het typische ‘eighties basloopje’. “A Summer’s Empty Room” is het andere uiterste en kruipt juist voorzichtig onder je huid. Het gevaar met dit album is dat het voor een deel langs je heen zweeft (neem ook “Drifting Star”). “Like A Daydream” met Lisbet Fritze is dan nog wel mooi dromerig, maar als geheel wil het album tussen de uitschieters door wat inkakken. Alles bij elkaar zitten er wel genoeg mooie en uitdagende momenten in Memoria om van vol te genieten en het album daardoor niet te vergeten.
hfn
File: Trentemøller – Memoria
File Under: Sfeermomenten
File Music: [Bandcamp]
File Social: [Facebook] [Instagram] [Twitter]