Misschien kent niet iedereen de naam Phil Thornalley maar zijn curriculum vitae mag er zijn. Hij produceerde platen voor een gevarieerd gezelschap artiesten zoals Thompson Twins, Prefab Sprout, Mel C, Duran Duran, XTC en The Cure. Bij die laatste band was hij ook nog eens een kleine twee jaar bassist. Die lome contrabas op “The Love Cats”? Ja, dat was Phil. Hij was ook nog kortstondig frontman van Johnny Hates Jazz en schreef hits voor Pixie Lott, Bryan Adams en bovenal de mega-wereldhit “Torn” (Natalia Imbruglia), een liedje dat in 1998 niet van TV en radio was weg te slaan. Kort en goed; de man kan wel iets op muzikaal gebied. De vraag is natuurlijk of hij als soloartiest ook een heel album kan boeien. Met Now That I Have Your Attention wil hij dat bewijzen. Wat voor hem spreekt is dat hij niet zomaar een verzameling liedjes uit zijn mapjes heeft getrokken maar voor een thema heeft gekozen. Dit album moet een hommage aan het seventies-geluid van E.L.O. zijn. E.L.O., de band rond Jeff Lynne, scoorde hit na hit in de jaren zeventig en tachtig met hun licht bombastische poprock waarin flink wat ruimte werd vrijgemaakt voor, in de popmuziek, exotische instrumenten als viool en cello. “Don’t Bring Me Down”, “Hold on Tight”, “Mr. Blue Sky” en nog een dozijn andere hits zitten in ons mooie collectieve geheugen. Eerlijk is eerlijk, het is Phil Thornalley goed gelukt een album in die stijl af te leveren. Het resultaat is een uitstekend in het gehoor liggende plaat waarop keurig gemusiceerd is en de productie glashelder is. Okay, Thornalley’s zangstem is misschien niet altijd heel bijzonder, de songs liggen zeker prettig in het gehoor, ook door de mooi gelaagde achtergrond vocalen. De single “Fast Car” zou zelfs wat airplay kunnen krijgen op Radio 2 achtige zenders en een lied als “One Night America” is gewoon seventiespop in optima forma. Lekker retro maar toch fris en origineel.
File: Phil Thornalley – Now That I have Your Attention
File Under: verantwoorde nostalgie
File Instagram: [Phil Thornalley op ‘insta’]