Lol Tolhurst was heel lang geleden de drummer, en later toetsenman, die de eerste tien jaar dat The Cure bestond de trouwe secondant was van de iconische frontman Robert Smith. Budgie drumde in The Slits en was daarna zowel de levenspartner van de frontvrouw als de drummer in Siouxsie and the Banshees en hun duo project The Creatures. Prachtig op de CV maar allemaal al decennia geleden. En hoewel de beide heren muzikaal nooit stil hebben gezeten, is hun plek in de spotlights al heel lang ingenomen door jongere gardes. De vriendschap tussen Lol en Budgie dateert al vanaf 1979 toen hun beider bands samen op tournee waren en in de jaren daarna kwamen ze elkaar regelmatig tegen. Ook de wereld van de new wave is blijkbaar een kleine wereld. Pas in 2019 kwamen ze, tijdens een gezellige lunch in Los Angeles, waar Tolhurst al sinds de jaren negentig woont, op het idee samen eens iets te gaan doen. Dat ‘iets’ was in eerste instantie alleen maar op percussie en drums gericht want ook drummer en scenegenoot Kevin Haskins van Bauhaus zou aansluiten. Er werden wat demo’s in de studio van, jawel, nóg een drummer (Tommy Lee van Mötley Crüe) opgenomen maar verder dan wat ruwe ritmische schetsen kwam het trio niet. Haskins moest toen ook afhaken wegens verplichtingen met Bauhaus en tegelijkertijd sloeg Covid toe, wat voor een duo waarvan er eentje in Europa resideert (Budgie in Berlijn) en de ander in L.A. vanzelfsprekend nog extra uitdagingen geeft. Het project liet de heren niet los en toen Lol in gesprek raakte met zijn buurtgenoot Jacknife Lee, producer van o.a. U2, Weezer, Snow Patrol en zelfs Taylor Swift, viel het kwartje en Jacknife was van harte bereid aan de slag te gaan met de routiniers. Hij verfraaide hun ritmes met extra keyboards, gitaren en samples en gaf de suggestie wat gasten te inviteren voor met name de vocalen.
Het ging allemaal niet snel, want afstand en lockdowns gooiden natuurlijk roet in het eten, maar het eindresultaat mag er zijn. Ondanks die hindernissen bleek het samenwerken zo goed te bevallen dat, zoals wel meer mensen tijdens de lockdowns, Budgie en Lol de podcast Curious Creatures begonnen. Een keur aan (voornamelijk) musici is daar de afgelopen jaren in geïnterviewd. De ontspannen sfeer en rijkdom aan anekdotes uit het verleden van de presentatoren en gasten zorgen sindsdien voor een heerlijke podcast.
Ondertussen ging het werk met Jacknife Lee ook door en dat resulteerde in het album Los Angeles. Los Angeles is niet alleen de titel, maar alles waar die stad voor staat in al haar extremen is van invloed geweest op de sfeer van het album. Het lukte hen uiteindelijk diverse gasten uit de muziekwereld op te trommelen om de songs van teksten, zang, extra gitaren en nog veel meer te voorzien. Bobby Gillespie (Primal Scream), The Edge (U2), James Murphy (LCD Soundsystem), Mark Bowen (IDLES) en Lol’s zoon Gray Tolhurst (Topographies), om maar wat namen te noemen. De basis blijft het ritmische geluidstapijt van Tolhurst en Budgie. Akoestische en elektronische drums, oeroude trommels van Native Americans, allerhande hout- en ijzerwerk, shakers en wat er verder maar voorhanden was vermengen ze met duistere synthesizerklanken en vrolijke marimba’s. Invloeden uit industriële en elektronische muziek, post punk (tja, je kunt je wortels niet wegwissen) en art-rock maken Los Angeles een album dat zich laat beluisteren als een duistere maar opzwepende roadtrip.
In het titelnummer bezweert een haast maniakale James Murphy de geesten van de wereldstad terwijl hij declameert “Los Angeles eats its children, Los Angeles eats its young, Los Angeles she don’t need water, Los Angeles just needs guns”. Bobby Gillespie maakt het claustrofobische “Ghosted at Home” een heerlijk onprettige ervaring. “Noche Oscura” met The Edge doet denken aan diens beste experimentele werk uit de jaren tachtig. De oudere lezer herinnert zich wellicht nog wel het Snake Charmer album dat The Edge maakte met Holger Czukay (Can) en Jah Wobble (PIL). Vol dynamiek trekken Tolhurst, Budgie, Lee en al hun companen de luisteraar mee op hun trip, saai wordt het nergens. Voor mij zijn de hoogtepunten wel het dansbare “Uh Oh” met een hoofdrol voor het ongeleide projectiel Arrow de Wilde (Starcrawler) en het intrigerend spannende “Skins” , waarin we eerder genoemde Murphy horen excelleren als voordrachtskunstenaar op eenzame hoogte. Het album is de soundtrack van één van de grootste en meest intrigerende wereldsteden; dystopisch, gejaagd en swingend.
Het is opvallend dat de zestigers Lol Tolhurst en Budgie, in hun vroegere bands keurige sidemen maar nooit ‘in the lead’, samen met Jacknife Lee en alle gastmusici, een album produceerden dat helemaal 2023 ademt. Los Angeles zit vol energie en is muzikaal zeker relevant. En dat terwijl hun oude vrienden Siouxsie en The Cure het afgelopen jaar doorbrachten met rondtoeren en herkauwen van hun successen uit lang vervlogen jaren. Het kan verkeren.
File: Lol Tolhurst x Budgie x Jacknife Lee – Los Angeles
File Under: “All drummers are friends, all music is drums” (L. Tolhurst)
File Instagram: [Lol Tolhurst x Budgie x Jacknife Lee op Instagram]