Toen het Britse Pale Blue Eyes in 2023 hun tweede album This House uitbracht, hadden ze net een fase in hun leven afgesloten. Het trio, bestaande uit echtpaar drummer/toetsenist Lucy Board en gitarist/zanger Matt Board en bassist Aubry Simpson, woonde in Totnes in de streek Devon. Matt en Lucy woonden de laatste jaren achter het ouderlijk huis van de ouders van Matt waar ze een woonhuis/studio hadden gebouwd. Op deze manier konden ze voor Matts zieke moeder zorgen. Toen zij na een lang ziekbed overleed, was het tijd voor een nieuwe stap en een nieuwe plaats. Matt en Lucy verhuisden naar Sheffield, de oorspronkelijke woonplaats van Lucy. Verandering is het centrale thema op New Place, het derde album van Pale Blue Eyes. Aan de muziek van het trio is echter niet veel veranderd. En dat is maar goed ook. Op New Place vervolmaken ze hun dromerige indie jaren tachtig sound. Naar eigen zeggen hebben ze wat nieuwe invloeden toegevoegd met zelfs een beetje krautrock. In “The Dreamer” hoor ik een The Smiths-achtig gitaartje, in “How Long Is Now” zijn de synths wat prominenter aanwezig, in “Our Lost Words” rockt Matts gitaar wat harder en in “Be There” maakt Rachael Swinton van het Schotse Cloth de track nog ietsje dromeriger met haar fluisterzachte stem. Het zijn subtiele wijzigingen, het klinkt nóg iets fijner en beter dan op de vorige twee albums. De verhuizing naar Sheffield was een soort nieuw begin voor de band maar een drastische koerswijziging heeft het niet opgeleverd. New Place is ten derde male een collectie van hele fijne dromerige en breed uitwaaierende songs waarbij je met de jaren tachtig in je hoofd je weer even terugwaant in die tijd en je ineens shoegazend op de dansvloer staat.
Broadcast Recordings
File: Pale Blue Eyes – New Place
File Under: Sonic Yorks vs. the richest Devon cream-pop
File Facebook: [Pale Blue Eyes op Facebook]
File Insta: [Pale Blue Eyes op Instagram]