Bij een bandnaam als Pierre Omer’s Swing Revue denk ik het eerst aan dertiger jaren jazz. En daarmee zit ik goed. Maar de jazz van toen heeft een wat rauwer randje meegekregen en is meer van nu. Voor de brave variant moet je niet bij hem en zijn bandleden zijn. Omer was ooit medeoprichter van The Dead Brothers, maar had kennelijk geen zin om zijn hele leven over de dood te zingen. In Pierre Omer’s Swing Revue kan hij zijn eigen ei kwijt. Gezegd moet worden dat het muzikaal wel erg ruikt naar de dode broers, maar muzikaal is het is net wat meer jazzy. Nou is eigen ei ook wel weer wat te joviaal, want van de twaalf nummers zijn er zeven covers. Zo worden er nummers geleend van Louis Armstrong “Old Man Mose” en “Coconut Island”, Irving Berlin “Russian Lullaby”, Duke Ellington “Lotus Blossom”, Charlie Shaver “Undecided” en is er een bewerking van de traditional “Miserlou”. Van de vijf die over zijn schreef hij er uiteindelijk drie zelf. Bandlid Christoph Ganert schreef de andere en er is er nog een van Meret Matte. Als je het totaal echter hoort op Swing Cremona dan past het wonderbaarlijk goed bij elkaar. Het is alsof Django Rheinhardt arm in arm loopt met Tom Waits, dan weer in de dertiger jaren en dan weer in 2016. Swing Revue is zeer de moeite waard en maakt me op de een of andere manier gelukkig. En om maar even een stukje uit “I Lost My Smile” te citeren: ‘Play some swing to me and I will sing it makes me happy’.
mij=Voodoo Rhythm Records
File: Pierre Omer’s Swing Revue – Swing Cremona
File Under: Er is leven na de dood
File Social: [Twitter] [Facebook]